ارتباط سندرم پای بیقرار و دیابت

سندرم پای بی قرار نوعی اختلال حسی- حرکتی است که با یک احساس ناخوشایند همراه با کرختی آزار دهنده که بیشتر در اندام تحتانی و فقط در هنگام استراحت (شبها) رخ می دهد و با حرکت و تکان دادن پاها از بین می رود. مطالعات نشان دادند که بیماران دیابتی بیشتر از جمعیت عمومی در معرض خطر ابتلا  به سندرم پاهای بی قرار هستند.  سندرم پای بی قرار اغلب خانوادگی یا ایدیوپاتیک است اما کم خونی فقر آهن، نارسایی کلیه، اختلالات تیروئید، نوروپاتی، بارداری و دیابت نوع 2 نیز تاثیرگذار است. بیش از 80درصد افراد مبتلا به سندرم پای بی قرار وضعیت شایعی را تجربه می کنند که به آن حرکت دوره ای اندام می گویند. حرکت دوره ای اندام در خواب با کشیدگی غیر ارادی پا یا حرکات تکان دهنده در هنگام خواب مشخص می شود که به طور معمول هر 15 تا 40 ثانیه اتفاق می افتد، این علائم باعث بیداری مکرر و اختلال در خواب می شود. دیگر شرایط تحریک کننده شامل : دوره های بی تحرکی مانند مسافرت های طولانی مدت با اتومبیل، نشستن های طولانی، پروازهای راه دور می باشد. در ادامه به ارتباط سندرم پای بیقرار و دیابت خواهیم پرداخت 

ارتباط سندرم پای بیقرار و دیابت:

سندرم پای بی‌قرار معمولاً به دو صورت ظاهر می‌شود :
 

• سندرم پای بی‌قرار اولیه یا ایدیوپاتیک (idiopathic) با علل ناشناخته و گاهاً ژنتیکی
•  
• سندرم پای بی‌قرار ثانویه که به دنبال برخی از شرایط خاص پزشکی مانند بارداری، فقر آهن و یا بیماری‌های مزمن از جمله بیماری دیابت بروز پیدا می کند.

قند خون بالا و کنترل نشده در افراد مبتلا به دیابت ممکن است باعث آسیب عصبی در اعصاب ساق و کف پاها و در نتیجه بروز نوروپاتی محیطی شود. این اختلال در بین بیماران مبتلا به دیابت نوع دو که از اختلالات خواب نیز رنج می‌برند شایع‌تر است. گفته می‌شود که کیفیت پایین خواب با اختلال در متابولیسم گلوکز در ارتباط است. سندرم پای بی قرار عوارض متعددی دارد که موجب افزایش بروز اختلال هاي روانی، کاهش کیفیت زندگی، اختلال خواب، افزایش خطر بیماري هاي قلبی عروقی و مرگ و میر، افزایش افسردگی و اضطراب، خستگی روزانه، اختلال در توانایی کار و ایجاد انزواي اجتماعی می شود. دیابت شیرین و سندرم پای بی قرار وقتی با هم همراه شوند، می توانند اثرات مضر یکدیگر را تسریع کنند.

عوارض سندرم پای بیقرار:

این بیماری می‌تواند روی سلامت کلی و کیفیت زندگی‌تان تاثیر بگذارد. به دلیل اختلال در الگوی خواب، ممکن است سندرم پای بیقرار سبب بروز مشکلاتی در رفتار روزانه شود (از جمله تحریک‌پذیری، بدخلقی، مشکل در تمرکز، بیش‌فعالی و…). به‌علاوه می‌تواند باعث به مشکل خوردن عملکرد فرد در محیط کار شود. اگر چه سندروم پای بی‌قرار معمولا منجر به بروز عوارض جانبی جدی‌ای نمی‌شود اما در صورت عدم درمان می‌تواند سبب بروز این عوارض شود:

• بیماری قلبی
• سکته
• دیابت
• بیماری کلیوی
• افسردگی
• مرگ زودهنگام

ورزش‌های مناسب برای سندرم پای بیقرار:

تحقیقات نشان داده‌اند که ورزش‌هایی با شدت متوسط می‌توانند به کنترل علائم این بیماری کمک کنند. اما اکثر متخصصان موافق هستند که ورزش‌های شدید ایده بدی هستند. به همین خاطر توصیه می‌شود که روزانه 30 الی 60 دقیقه ورزش‌هایی با شدت متوسط را انجام دهید و از انجام ورزش در نواحی‌ ای که دچار درد مفاصل هستند بپرهیزید، زیرا این کار ممکن است علائمتان را تشدید کند.

یوگا و حرکات کششی:

نشان‌داده‌شده که یوگا و تمرینات کششی برای افراد مبتلا به‌پای بیقرار مفید هستند. یک مطالعه هشت هفته ای که در سال 2013 روی 10 زن انجام شد، نشان داد که یوگا به کاهش علائم این بیماری کمک می کند. علاوه بر این برای بهبود خلق‌ و خو و کاهش سطح استرس نیز موثر است که به نوبه خود می‌تواند خواب را بهبود بخشد. یک مطالعه دیگر در سال ۲۰۱۲ نشان داد که یوگا کیفیت خواب ۲۰ زن مبتلا به‌پای بیقرار را بهبود بخشید.

دوچرخه‌سواری:

دوچرخه‌ سواری ورزش دیگری است که برای تسکین علائم سندروم پای بی‌قرار موثر است. برای شروع دوچرخه‌ سواری با سرعت متوسط، می‌توانید با ۱۰ مایل در ساعت یا کمتر شروع کنید.

شنا:

شناکردن یا ایروبیک در آب، در یک استخر گرم به شل کردن عضلات کمک زیادی می‌کند. به‌علاوه مقاومت و تحرک عضلات را نیز بهبود می بخشد.