بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله JAMA Network Open منتشر شده است، معکوس کردن پیش دیابت به خودی خود با کاهش خطر مرگ در طول زمان مرتبط نبود، اما خطر مرگ برای گروه های خاصی از افراد کمتر بود.
پیش دیابت با افزایش سطح گلوکز خون تعریف می شود که به اندازه کافی بالا نیست تا به آستانه تشخیص دیابت نوع ۲ برسد. برخی بحث‌ها در مورد این که چقدر پیش دیابت باید به طور جدی به عنوان یک وضعیت سلامتی در نظر گرفته شود، وجود دارد. در یک طرف بحث، نرخ کلی پیشرفت از پیش دیابت به دیابت نوع ۲ به طور خاص بالا نیست، اگرچه نرخ پیشرفت برای افراد با عوامل خطر خاص مانند فشار خون بالا یا سابقه خانوادگی دیابت بالاتر است. از طرف دیگر، خود پیش دیابت با تعدادی از خطرات سلامتی از جمله خطرات بالاتر برای افسردگی اساسی، کاهش شناختی و حملات قلبی در جوانان در ارتباط است. برخی مداخلات ممکن است باعث بهبود پیش دیابت شود، از جمله جراحی چاقی و پیروی از رژیم غذایی کم کربوهیدرات. متأسفانه، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مراقبت از پیش دیابت در بزرگسالان اغلب وجود ندارد، و مراقبت های پیگیری و معنی دار کمی وجود دارد.
برای مطالعه اخیر، محققان ۴۵،۷۸۲ فرد بزرگ سال مبتلا به پیش دیابت را با میانگین سنی ۴۴.۶ بین ژانویه ۱۹۹۶ تا دسامبر ۲۰۰۷ دنبال کردند. شرکت کنندگان تا دسامبر ۲۰۱۱ یا تا زمان مرگ، برای یک دوره پی گیری متوسط حدود هشت سال پی گیری شدند. بر اساس روند گلوکز خون آنها در طی سه سال اول پیگیری، شرکت کنندگان در یکی از سه دسته بازگشت به سطح گلوکز طبیعی، پیش دیابت پایدار، یا پیشرفت به دیابت قرار گرفتند. سپس محققان به رابطه بین قرار گرفتن در هر یک از این سه دسته و خطر مرگ در طول هشت سال پیگیری از جمله مرگ به طور خاص ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی یا سرطان نگاه کردند.
به طور کلی، ۱۷۰۲۱ شرکت‌کننده (۳۷.۲ %)بازگشت به سطح گلوکز خون نرمال را تجربه کردند، ۲۶،۹۷۵ (۵۸.۹ %)پیش دیابت خود را حفظ کردند، و ۱،۷۸۶ (۳.۹ %)پیشرفت به سمت دیابت نوع ۲ در طول سه سال اولیه را تجربه کردند. محققان دریافتند که پیشرفت از پیش دیابت به دیابت به ۵۰ % خطر مرگ در طول کل دوره پیگیری و ۶۱ % خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی در مقایسه با حفظ پیش دیابت مرتبط است. از سوی دیگر، بازگشت به سطح طبیعی قند خون، با خطر کمتر مرگ مرتبط نبود، این گروه تنها ۱ % کمتر احتمال مرگ داشت، که از نظر آماری معنی‌دار نبود (به این معنی که این تفاوت آنقدر کوچک بود که می‌توانست به خاطر شانس به تنهایی باشد).
اما در میان شرکت کنندگانی که از نظر بدنی فعال بودند، بازگشت به سطح قند خون طبیعی با ۲۸ درصد کمتر خطر مرگ در مقایسه با افرادی که پیش دیابت داشتند و از نظر فیزیکی غیرفعال بودند، مرتبط بود. در میان شرکت کنندگان مبتلا به چاقی، در مقایسه با افراد بدون چاقی، خطر مرگ برای کسانی که به سطح قند خون طبیعی بازگشته بودند ۱۰ درصد بیشتر و برای افرادی که پیش دیابت را حفظ کردند، ۳۳ درصد بیشتر بود که نشان دهنده فواید بیشتر مرتبط با معکوس کردن پیش دیابت در این گروه است.
محققان خاطرنشان کردند که خطر کمتر مرگ در میان شرکت‌کنندگانی که از نظر جسمی فعال بودند و بازگشت پیش دیابت خود را تجربه کردند، ممکن است بیشتر به سبک زندگی سالم آنها مرتبط باشد تا معکوس شدن پیش دیابت. آنها اشاره کردند که مطالعات قبلی اهمیت عواملی مانند فعالیت بدنی، رژیم غذایی سالم و وزن طبیعی بدن را برای حفظ پیش دیابت ثابت (به جای پیشرفت به دیابت نوع ۲) یا معکوس کردن پیش دیابت تایید کرده اند. آن ها نوشتند: “این یافته ها اهمیت اصلاح سبک زندگی در میان افراد مبتلا به پیش دیابت را برجسته می کند” و افزودند که ” توسعه استراتژی های مداخله شخصی جامع برای اصلاح سبک زندگی باید در میان این جمعیت هدف تشویق شود.”
