روش جدیدی برای درمان سرطان روده بدون شیمی‌ درمانی

  • اخبار دیابتی

روش جدیدی برای درمان سرطان روده بدون شیمی‌ درمانی

  • دیابت شاپ
  • ۱۴۰۲/۰۷/۰۸
 
 
در یک کارآزمایی بالینی کم‌سابقه، تومورهای بیماران مبتلا به سرطان رکتوم یا سرطان راست روده پس از دریافت یک داروی آزمایشی به نام «دستارلیماب»، ناپدید شدند.حدود ۵ تا ۹ درصد از بیماران مبتلا به این نوع سرطان دچار نقض نوعی فعالیت ترمیمی موسوم به «ام‌ام‌آر» (MMR) هستند یعنی برخی از ژن‌های آن دسته از سلول‌هایشان که اشتباهات را هنگام کپی کردن دی‌ان‌ای در سلول تصحیح می‌کنند جهش پیدا کرده‌اند.

سلول‌های فاقد این فعالیت ترمیمی یا «ام‌ام‌آر»، معمولاً جهش‌های DNA زیادی پیدا می‌کنند که ممکن است منجر به سرطان شود.مقاومت این نوع سرطان‌ها در برابر شیمی‌درمانی و پرتودرمانی به این معنی است که بیماران مبتلا به احتمال زیاد به پروکتکتومی نیاز پیدا می‌کند و مجبور می‌شود با جراحی تمام یا بخشی از رکتوم یا آخرین قسمت از روده بزرگ را بردارد که این می‌تواند باعث آسیب دائمی عصبی و اختلال در عملکرد روده، ادرار و فعالیت جنسی شود.

محققان از یک رویکرد هدایت‌شده ctDNA(دی‌ان‌ای تومور در گردش) برای کمک به بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ استفاده می‌کنند که ممکن است کلید تشخیص میکرومتاستازها باشد.

شیمی درمانی یک درمان مرتبط با دارو است که از مواد شیمیایی قوی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی در بدن استفاده می‌کند. این روش اگرچه یک روش بسیار قوی در درمان سرطان است، اما دارای عوارض جانبی بسیار شدیدی است که می‌تواند زندگی بیمار را تغییر دهد. نمی‌توان گفت شیمی درمانی لازمه‌ی درمان سرطان است، اما تعیین ضرورت آن موضوع چالش برانگیز دیگری است.

اکنون یک مطالعه جدید به رهبری دانشمندان مرکز سرطان "جانز هاپکینز کیمل" یک رویکرد هدایت‌شده DNA تومور در گردش(ctDNA) را برای شناسایی پاسخ‌های درمانی در بیماران مرحله دوم سرطان روده بزرگ ارائه کرده‌اند.

"دی‌ان‌ای تومور در گردش"(ctDNA) تکه تکه‌هایی جدا شده از تومور در جریان خون است که با سلول‌های سرطانی مرتبط نیست. ctDNA را نباید با دی‌ان‌ایِ عاری از سلول(cfDNA) اشتباه گرفت، چرا که cfDNA یک اصطلاح گسترده‌تر است که DNA را توصیف می‌کند که آزادانه در جریان خون در گردش است، اما لزوما منشاء توموری ندارد. از آنجایی که ctDNA ممکن است کل ژنوم تومور را منعکس کند، به دلیل کاربرد بالینی بالقوه خود، جذابیت بیشتری پیدا کرده است و بیوپسی مایع به شکل خونگیری ممکن است در مقاطع زمانی مختلف برای نظارت بر پیشرفت تومور در طول برنامه درمانی انجام شود.

شیمی درمانی در درمان سرطان روده بزرگ، با هدف از بین بردن میکرومتاستازها که همان سلول‌های سرطانی هستند که در تصاویر رادیولوژی قابل مشاهده نیستند، اما در جریان خون حرکت می‌کنند و موجب عود بیماری یا گسترش آن به سایر نواحی بدن می‌شوند، انجام می‌شود.

محققان با استفاده از ctDNA برای شناسایی این سلول‌های نامرئی اکنون می‌توانند تعیین کنند که کدام افراد بیشتر از میکرومتاستاز رنج می‌برند.

همانطور که از نام آن پیداست، دی‌ان‌ای‌های تومور در گردش، بخش‌های تکه تکه شده‌ای از دی‌ان‌ای تومور هستند که در جریان خون در گردش هستند. نکته مهم این است که آنها بخشی از یک سلول تومور نیستند، بلکه فقط دی‌ان‌ای تومور هستند.

 

کمک به افراد مبتلا به مرحله دوم سرطان روده بزرگ

 

این اولین مطالعه‌ای نیست که روی ctDNA کار می‌کند. دانشمندان می‌دانند که وجود ctDNA در جریان خون پس از جراحی، نشان دهنده احتمال عود سرطان است. با این حال، این مطالعه جدید، اولین تحقیق بالینی است که نشان می‌دهد یک رویکرد هدایت شده توسط ctDNA پس از جراحی می‌تواند به طور قابل توجهی به افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ در مرحله دوم کمک کند.

"آن ماری لنون" سرپرست این مطالعه و مدیر بخش گوارش و کبد در دانشکده پزشکی "دانشگاه جانز هاپکینز" می‌گوید: مرحله دوم سرطان روده بزرگ یک چالش منحصر به فرد است. در مرحله اول سرطان روده بزرگ، بیماران شیمی درمانی نمی‌شوند، زیرا امید به بقا در این مرحله بیش از ۹۰ درصد است و خطر عوارض شیمی‌درمانی و مسمومیت‌های ناشی از آن بیشتر از مزایایی است که می‌تواند ارائه دهد. از سوی دیگر، در حال حاضر هر بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ در مرحله سوم شیمی‌درمانی می‌شود، زیرا خطر عود زیاد است.

محققان بر این باورند که این تحقیق می‌تواند تحقیقات بیشتری را در مورد ctDNA در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ و سایر انواع سرطان موجب شود و افراد مبتلا به سرطان لوزالمعده در مراحل اولیه و سرطان روده بزرگ در مرحله سوم به منظور تعیین اینکه آیا ctDNA می‌تواند بیمارانی را شناسایی کند که از درمان تهاجمی‌تری نسبت به آنچه در حال حاضر در دسترس است، بهره می‌برند، مورد مطالعه قرار خواهند گرفت.

محققان مرکز سرطان یادبود اسلون کترینگ (MSK) آزمایش خود را به امید کمک به بیماران برای اجتناب از عوارض جانبی بالقوه جراحی آغاز کردند.آنها گمان می‌کردند «دستارلیماب» ممکن است بر اساس نتایج آزمایشات قبلی با دارویی از همان طبقه به نام «پمبرولیزوماب» به کوچک کردن یا از بین بردن تومور بیماران کمک کند.پمبرولیزوماب و دستارلیماب هر دو «مهارکننده‌های ایست بازرسی» هستند.

این نوع داروها پروتئین‌هایی را که به «ایست بازرسی» مشهور هستند و توسط برخی از انواع سلول‌های سیستم ایمنی و شماری از سلول‌های سرطانی ساخته می‌شوند را مسدود می‌کنند. این ایست‌های بازرسی معمولا باعث می‌شوند پاسخ ایمنی بیش از حد قوی نباشد و گاهی اوقات حتی سلول‌های ایمنی را از کشتن سلول‌های سرطانی باز می‌دارند. حالا اگر این ایست‌های بازرسی مسدود شوند، سلول‌های سرطانی بدون حفاظ در معرض سلول‌های ایمنی قرار خواهند گرفت و احتمال از بین رفتن آنها بیشتر می‌شود.
 
نتایج این مطالعه در مجله New England Journal of Medicine منتشر شده است
  • رنگ

  • حالت

  • نوع