براساس تجزیه و تحلیل جدیدی که در مجله JAMA Network Open منتشر شده است، رتینوپاتی دیابتیک (بیماری چشمی)در میان کودکان مبتلا به دیابت نوع ۲ در سراسر جهان شایع است و بیش از ۲۵ درصد کودکان مبتلا به دیابت نوع ۲ طولانی مدت این عارضه را تجربه می کنند. شواهدی وجود دارد که اختلال بینایی در میان افراد مبتلا به دیابت در حال افزایش است، و انتظار می‌رود که میزان رتینوپاتی دیابتی در سال‌های آینده در سراسر جهان افزایش یابد. اگرچه اعتقاد بر این است که قند خون بالا علت اصلی مشکلات چشمی مرتبط با دیابت است، اما شواهدی نیز وجود دارد که نشان می‌دهد هیپوگلیسمی (قند خون پایین)ممکن است بیماری چشمی را بدتر کند. مشخص نیست که مشکلات چشمی مرتبط با دیابت منجر به از دست رفتن بینایی شوند – با انجام معاینات منظم چشمی همانطور که توصیه می‌شود، ممکن است بتوانید مشکلات را در مراحل اولیه درمان کنید و از از دست رفتن بینایی جلوگیری کرده و یا آن را آهسته کنید. همچنین شواهدی وجود دارد که نوشیدن قهوه و مصرف آسپرین یا سایر داروهای ضد انعقاد ممکن است خطر ابتلا به رتینوپاتی را کاهش دهد و عمل جراحی باریاتریک نیز ممکن است این خطر را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ و چاقی کاهش دهد.
محققان در تجزیه و تحلیل اخیر، ۲۷ مطالعه مشاهده ای که قبلا منتشر شده بود را مورد بررسی قرار دادند که شامل ۵۹۲۴ کودک مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. آن‌ها به بررسی شیوع کلی رتینوپاتی دیابتی در این کودکان و همچنین این که چگونه عواملی مانند طول مدت دیابت، نژاد، جنسیت، سن و چاقی بر احتمال ابتلا به رتینوپاتی تاثیر می‌گذارند، علاقمند بودند. به طور کلی، محققان دریافتند که ۶.۹۹ درصد از کودکان مبتلا به دیابت نوع ۲، براساس نتایج مشاهده‌شده در برنامه‌های غربالگری در سراسر جهان، مبتلا به رتینوپاتی بودند. جای تعجب نیست که داشتن دیابت برای مدت طولانی به میزان بالاتری از رتینوپاتی مرتبط بود. برای کودکانی که کمتر از ۲.۵ سال قبل مبتلا به دیابت نوع ۲ تشخیص‌داده شده‌بودند، میزان رتینوپاتی ۱۱ / ۱ % بود. برای افراد مبتلا به دیابت بین ۲.۵ تا ۵ سال، میزان رتینوپاتی ۹.۰۴ % بود. و برای کودکان مبتلا به دیابت بیش از ۵ سال، میزان رتینوپاتی ۲۸.۱۴ % بود.
میزان رتینوپاتی با افزایش سن در میان کودکان مبتلا به دیابت نوع ۲ افزایش یافت، که ممکن است نشان‌دهنده مدت‌زمان طولانی‌تر دیابت باشد، نه خطر ذاتا بالاتر در سنین بالاتر. هیچ ارتباط کلی بین جنسیت، نژاد، یا چاقی و خطر بروز رتینوپاتی در کودکان مبتلا به دیابت نوع ۲ دیده نشد. براساس ۹ مطالعه‌ای که شدت رتینوپاتی دیابتی را در میان شرکت کنندگان گزارش کردند، میزان رتینوپاتی دیابتی حداقل تا متوسط غیر پرولیفراتیو (کمتر جدی)۱۱.۱۶ درصد، میزان رتینوپاتی دیابتی شدید غیر پرولیفراتیو ۲.۵۷ درصد و میزان رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو (بیشتر جدی)۲.۴۳ درصد در میان کودکان مبتلا به دیابت نوع ۲ بود. میزان ادم ماکولا، نوعی تورم در چشم که می‌تواند ناشی از رتینوپاتی جدی باشد، ۳.۰۹ % بود.
محققان نوشته‌اند: " در حالی که دستورالعمل‌های فعلی عملکرد بالینی ( دیابت نوع ۲ ) کودکان، غربالگری منظم ( رتینوپاتی دیابتی) را در ابتدا و پس از آن سالانه توصیه می‌کنند، دستورالعمل‌های غربالگری به طور معمول دنبال نمی‌شوند." از آنجا که یافته‌های این بررسی نشان می‌دهد که شیوع رتینوپاتی دیابتی به سرعت با طول مدت دیابت افزایش می‌یابد، نیاز فوری به غربالگری منظم به طور مداوم وجود دارد.
