ایزومالت چیست؟ مقایسه کامل ایزومالت با شکر از نظر طعم، کالری، شاخص گلیسمی، تأثیر بر دیابت و عوارض مصرف
افزایش نرخ چاقی، دیابت و بیماریهای متابولیک باعث شده افراد بیشتری به سمت شیرینکنندههای جایگزین شکر روی آورند. در بین این گزینهها، ایزومالت به دلیل طعم نزدیک به شکر، کالری کمتر و شاخص گلیسمی پایین، به یکی از محبوبترین شیرینکنندهها تبدیل شده است. بسیاری از محصولات بدون قند و کمکالری در دنیا با ایزومالت تولید میشوند. اما ایزومالت دقیقاً چیست؟ چه تفاوتی با شکر و دیگر شیرینکنندهها دارد؟ آیا برای دیابتیها و رژیمهای لاغری مناسب است؟ در این مقاله، بهصورت کامل و علمی ایزومالت چیست؟ مقایسه کامل ایزومالت با شکر از نظر طعم، کالری، شاخص گلیسمی، تأثیر بر دیابت و عوارض مصرف را بررسی می کنیم.
ایزومالت یک شیرینکننده طبیعی-فرآوریشده است که از چغندر قند استخراج میشود. این ماده در گروه الکلهای قندی (Sugar Alcohols) قرار میگیرد؛ یعنی ساختاری کربوهیدراتی دارد اما کاملاً مانند شکر عمل نمیکند. قدرت شیرینکنندگی آن حدود ۴۵ تا ۶۰ درصد شکر است؛ بنابراین طعمی ملایمتر دارد اما بسیار به شکر سفید نزدیک است. ایزومالت برخلاف بسیاری از شیرینکنندههای مصنوعی، طعم تلخی یا پسمزه ندارد و هنگام پختوپز نیز مانند شکر کارامل نمیشود اما ساختارش را حفظ میکند. همین ویژگی باعث شده در تولید آبنباتهای بدون قند و شکلاتهای رژیمی بسیار کاربرد داشته باشد.
استویا و ایزومالت هر دو شیرینکنندههای جایگزین شکر هستند، اما تفاوتهای اساسی میان آنها وجود دارد:
ایزومالت به دلیل مقاومت بالا در برابر حرارت، رطوبتگیری کم و بافت مشابه شکر، کاربردهای وسیعی دارد. مهمترین موارد استفاده:
شاخص گلیسمی (GI) نشان میدهد یک ماده چقدر سریع قند خون را افزایش میدهد.
GI ایزومالت حدود ۲ است؛ یعنی تقریباً نزدیک به صفر و بسیار کمتر از شکر سفید (که حدود ۶۵ است).
به همین دلیل، ایزومالت باعث افزایش ناگهانی قند خون نمیشود و برای افراد مبتلا به دیابت یا مقاومت انسولین گزینهای مناسبتر است.
استفاده از ایزومالت میتواند مزایای مختلفی داشته باشد:
از آنجا که ایزومالت تنها ۲ کالری در هر گرم دارد، جایگزینی شکر با آن میتواند به کاهش مصرف کالری روزانه کمک کند و روند کاهش وزن را تسهیل نماید.
جذب ایزومالت در بدن بسیار کند است. بنابراین قند خون را بهطور ناگهانی بالا نمیبرد.
ایزومالت برخلاف شکر محیط مناسبی برای رشد باکتریهای دهان ایجاد نمیکند؛ بنابراین باعث پوسیدگی دندان نمیشود. به همین دلیل در آدامسها و آبنباتهای بدون قند از آن استفاده میشود.
به دلیل شاخص گلیسمی پایین و کالری کم، ایزومالت برای افراد دارای رژیمهای کمقند مناسب است.
مصرف متعادل ایزومالت بیخطر است، اما مصرف زیاد آن میتواند باعث مشکلات زیر شود:
این عوارض معمولاً زمانی مشاهده میشود که مصرف روزانه از ۳۰ گرم بیشتر شود.
جایگزینی شکر با ایزومالت میتواند:
در حد متعادل، چاقکننده نیست.
چون:
اما در صورت مصرف زیاد، همانند هر ماده غذایی پرمصرف، میتواند باعث افزایش کالری دریافتی شود.
بله.
ایزومالت به دلیل شاخص گلیسمی پایین، برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۲ مناسبتر از شکر است.
این ماده قند خون را بهتدریج افزایش میدهد و ترشح انسولین را تحریک نمیکند.
البته برای دیابتیها توصیه میشود:
ایزومالت در کنار استویا، اریتریتول، زایلیتول، آسپارتام و ساخارین در گروه شیرینکنندههای بدون قند قرار میگیرد. تفاوت آن با دیگر شیرینکنندهها به این شکل است:
ایزومالت از نظر طعم و کاربرد صنعتی، از همه شیرینکنندهها نزدیکتر به شکر است و در تولید خوراکیهای رژیمی بهترین عملکرد را دارد.
ایزومالت به دلیل جذب کند، انتقال آرامی به جریان خون دارد. به همین دلیل:
این اثر باعث میشود برای افراد با مقاومت انسولین، پیشدیابت یا دیابت گزینه بهتری باشد.
ایزومالت برای همه رژیمهای لاغری مناسب است، زیرا:
برای رژیم کتو، استفاده از ایزومالت در مقدار کم مجاز است. اما اگر فرد در کتو سختگیر باشد، اریتریتول یا استویا انتخاب بهتری هستند.
ایزومالت از نظر صنعتی امتیازات بسیار مهمی دارد:
به همین دلیل در آبنبات، شکلات، ویفر، مربا، ژله، آدامس و نوشیدنیهای بدون قند استفاده میشود.
کودکان:
سالمندان:
سازمانهای سلامت پیشنهاد میکنند مصرف ایزومالت روزانه بیش از ۲۰ تا ۳۰ گرم نباشد. مصرف بالاتر میتواند باعث مشکلات گوارشی شود.
ایزومالت اثر پربیوتیکی ملایم دارد و میتواند به رشد باکتریهای مفید روده کمک کند. اما مصرف زیاد ممکن است جذب آب در روده را افزایش دهد و باعث اسهال، نفخ و درد شکم شود.
بهطور کلی ایزومالت برای زنان باردار بیخطر است، اما مصرف آن باید متوسط باشد.
در سهماهه اول بارداری به دلیل حساسیت گوارشی بهتر است کمتر مصرف شود.
در صورت دیابت بارداری، مقدار مصرف باید زیر نظر پزشک تعیین شود.
ایزومالت بهعنوان یکی از بهترین جایگزینهای شکر در سالهای اخیر شناخته میشود؛ زیرا مجموعهای از ویژگیهای ارزشمند را در خود دارد: طعم بسیار نزدیک به شکر، شاخص گلیسمی بسیار پایین، کالری کم و پایداری بالا در شرایط حرارتی. این ماده میتواند در کنترل قند خون، کاهش کالری دریافتی و پیشگیری از چاقی نقش مؤثری داشته باشد و برای افرادی که رژیم لاغری، رژیم کمکربوهیدرات، دیابت یا حساسیت به افزایش قند خون دارند گزینهای مناسبتر از شکر معمولی است. ایزومالت برخلاف شکر موجب پوسیدگی دندان نمیشود و برای کودکان، سالمندان و حتی زنان باردار – در صورت مصرف متعادل – قابل استفاده است. با این حال، مانند همه الکلهای قندی، مصرف بیشازحد آن میتواند باعث ناراحتیهای گوارشی مانند نفخ، گاز یا اسهال شود؛ بنابراین رعایت حد مجاز مصرف روزانه اهمیت زیادی دارد. در مجموع، میتوان گفت که ایزومالت یک شیرینکننده مطمئن، کمخطر و سازگار با اغلب رژیمهای غذایی است که هم در مصارف خانگی و هم در صنایع غذایی عملکرد بسیار خوبی دارد. بهترین نتیجه زمانی حاصل میشود که این شیرینکننده بهصورت کنترلشده و در کنار یک سبک زندگی سالم، رژیم متعادل و فعالیت بدنی منظم مصرف شود.
ایزومالت نسبت به شکر بسیار ایمنتر است و قند خون را بهسرعت افزایش نمیدهد؛ اما افراد دیابتی باید آن را در حد متعادل و زیر نظر برنامه غذایی کنترلشده مصرف کنند.
در حد مصرف مجاز خیر؛ چون کالری کمی دارد. اما زیادهروی در مصرف میتواند کالری اضافی وارد بدن کرده و موجب افزایش وزن شود.
بله، در مقدار کم قابل استفاده است. با این حال اریتریتول گزینه ایدئالتری برای رژیمهای کاملاً کتوژنیک محسوب میشود.
در مقدار کم بیخطر است؛ اما مصرف زیاد میتواند موجب اسهال یا نفخ شود. بهخصوص برای کودکان حساس باید با احتیاط مصرف گردد.
بله؛ میزان مصرف روزانه نباید از حدود ۲۰ تا ۳۰ گرم بیشتر شود و در افراد دارای مشکلات گوارشی باید با احتیاط استفاده شود.
برای ثبت نظر، لطفاً وارد حساب کاربری خود شوید.
