دراژه شکلات تلخ با مغز پوست پرتقال بدون گلوتن لاکازا

معرفی دراژه شکلات تلخ با مغز پوست پرتقال بدون گلوتن لاکازا :

Lacasa Dark Chocolate Orange Peel Gluten Free Dragee

از سال 1985 که کمپانی لاکازا تولید دراژه‌های لاکاسیتوس را آغاز نمود، به سرعت به محبوب‌ترین برند در بازار اسپانیا تبدیل شد. موفقیت برند لاکاسیتوس بی تردید به خاطر کیفیت فوق‌العاده محصولات آن به واسطه انتخاب دقیق بهترین مواد اولیه و عدم استفاده از آرد، نشاسته و جایگزین‌های شکلات در فرآیند تولید می‌باشد. دراژه شکلاتی لاکزا ترکیبی خوشمزه از آجیل و میوه با بهترین شکلات ارائه شده است این محصول بدون گلوتن، بدون روغن پالم ،بدون رنگ، بدون مواد نگهدارنده ، منبع منیزیم ، آهن و فیبر می باشد. دراژه LACASA میوه طبیعی پوشیده از شکلات تلخ می باشد.

مواد تشکیل دهنده این محصول عبارتند از: شکلات تلخ [شکر، کره کاکائو، خمیر کاکائو، پودر کاکائو با چربی کاهش یافته، امولسیفایر (لسیتین سویا)، طعم دهنده، کاکائو 70 درصد]، پوست پرتقال کاراملی شده (۳۹ درصد) (پوست پرتقال، شکر، سیروپ گلوکز، طعم دهنده طبیعی، آنتی اکسیدان، نگهدارنده)، پوشاننده (E-414, E-904 و نشاسته)

ممکن است اثری از شیر، بادام‌زمینی و دانه‌های خوراکی در این محصول باشد.

دراژه چیست؟

دنیای شکلات‌ها آنقدر گستره و متنوع است که تمامی ندارد. شکلات‌های کاکائویی و شیری، شکلات‌های تلخ، تافی، آبنبات و حالا هم دراژه (dragée). دراژه یک واژه‌ی فرانسوی است که به طور سنتی به نوعی آبنبات رنگی پوشیده شده اشاره دارد که قسمت خارجی آن سفت و سخت و مرکز آن نرم است. از درآژه معمولا برای تزیین شیرینی، کیک و بستنی استفاده می‌شود. امروزه از واژه‌ی دراژه برای اشاره به اکثر آبنبات‌های کوچک روکش‌دار، از جمله اسمارتیزهایی که با آن آشنا هستیم، استفاده می‌شود. دراژه شکلاتی از آن دست تنقلات جذاب و دوست‌داشتنی است که در میان کودکان طرفدارهای زیادی دارد.

دراژه شکلاتی یکی از قدیمی‌ترین شیرینی‌هایی است که می‌توان در تاریخ به دنبال آن گشت. به نظر می‌رسد ریشه‌های آن نیز به دوران روم باستان بازمی‌گردد. در فرانسه دراژه اولین بار در قرن 13 ظهور پیدا می‌کند؛ زمانی که تنها داروخانه‌ها مجاز به خرید و فروش قند بودند. در واقع، در آن دوران دراژه به عنوان یک دارو در نظر گرفته می‌شد و به آن ادویه‌ی دهان می‌گفتند و تصور بر این بود که قدرت درمانی بالایی دارد. جالب است بدانید اولین بار یک داروساز این شیرینی را اختراع کرد. او به دنبال راهی برای ذخیره و حمل و نقل بادام مصرفی خود بود و سپس این ایده به ذهنش رسید که بادام‌ها را با شکر و عسل پوشانده و بپزد!

دراژه‌ها به خاطر خواص درمانی خود مورد توجه قرار می‌گرفتند و از جمله خواص آنها نیز تازه کردن نفس، رفع مشکلات گوارشی و مهم‌تر از همه مبارزه با ناباروری بود. در طول قرون وسطی، تولید دراژه در بسته‌های کوچک بود و البته قیمت بالایی هم داشت. در واقع دراژه یک محصول لوکس در نظر گرفته می‌شد که تنها اشراف می‌توانستند آن را تهیه کنند و البته به عنوان هدیه به قاضی‌ها و یا اعضای خانواده‌ی داده می‌شد.

دراژه‌ای که امروزه با آن آشنا هستیم در سال 1760 ایجاد شد، زمانی که یک شیرینی‌پز فرانسوی فرایند پختی را بدست آورد که او را قادر می‌ساخت یک لایه‌ی نرم روی شکلات‌ها یا شیرینی‌ها ایجاد کند. با رسیدن دوران صنعت نیز این فرآیند به صورت مدرن درآمد. تولید دراژه شکلاتی سازمان‌دهی شد، تولید آن بالا رفت و به سرعت برای همه‌ی افراد قابل دسترسی بود و همه می‌توانستند این خوشمزه‌های کوچولو را تهیه و مصرف کنند.