به گزارش از ساینس‌دیلی، حدود یک چهارم مبتلایان به دیابت دچار زخم‌های دردناک در ناحیه پا میشوند. دست و پای بیماران مبتلا به دیابت به دلیل ضعف گردش خون و آسیب عصبی معمولا بی‌حس است و به همین دلیل این افراد اغلب متوجه زخم‌های پوستی به ویژه در ناحیه پا نمی‌شوند.
به دلیل سرعت پایین بهبود و ترمیم زخم در این افراد، معمولا ناحیه جراحت دچار عفونت شدید شده و ممکن است منجر به قطع عضو بیمار شود. در واقع به دلیل کاهش تولید اکسید نیتریک در این بیماران، توانایی بهبود زخم توسط پوست کاهش می‌یابد. به بیان دیگر، درمان زخم به دلیل کمبود اکسیژن و اختلال عروق خونی در آن ناحیه و وجود التهاب، با کندی صورت می‌گیرد.
محققان دانشگاه واشینگتن در سنت لوئیس برای حل این مشکل موفق به تولید نوعی هیدروژل شده‌اند که با اکسیژن‌رسانی به زخم، التهاب را کاهش می‌دهد و با ترمیم بافت، محل آسیب‌دیده بهبود می‌یابد. آزمایش‌های بالینی این هیدروژل در مدل‌های حیوانی موفقیت‌آمیز گزارش شده است.
برای اکسیژن‌رسانی به زخم، از میکروکره‌هایی استفاده می‌شود که به تدریج اکسیژن آزاد می‌کنند. اکسیژن در تعامل با سلول‌ها و از طریق یک آنزیم صورت می‌گیرد. اکسیژن‌رسانی به زخم به این روش در حدود دو هفته صورت می‌گیرد و التهاب و تورم به مرور کاهش می‌یابد.
محققان بر این باورند این روش به دو طریق در درمان زخم دیابتی موثر است؛ یکی بهبود سلول‌های پوستی با اکسیژن‌رسانی و دیگری با تحریک سلول‌های پوست برای ترشح فاکتور رشد.محققان امیدوارند به زودی بتوانند از این روش برای بیماران دیابتی مبتلا به زخم پا استفاده کنند.
نتایج این مطالعه در نشریه Science Advances منتشر شده است.
