اختلالات تغذیه ای در بیماران دیابتی نوع 1
افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ در معرض خطرات اختلال در غذا خوردن هستند. این عارضه نیازمند توجه اساسی و و ارائه مراقبت مؤثر برای پیشگیری از عوارض ناشی از آن است.اختلالات تغذیه ای در بیماران دیابتی نوع 1 شرایط فوق العاده جدی هستند که در بدترین موارد می توانند عواقب کشنده ای داشته باشند. با این حال، T1DE به طور گسترده درک نشده است و افراد مبتلا به این عارضه نمی‌توانند خدمات تشخیصی و درمانی به موقع و کافی دریافت کنند.
اختلال تغذیه در دیابت نوع ۱ را می توان به روش های مختلف تجربه کرد. این می تواند شامل اشکال بی اشتهایی، پرخوری عصبی یا کاهش انسولین یا خودداری از مصرف آن به منظور کاهش وزن باشد.برخی از اشکال اختلال خوردن در ۴۰ درصد از دختران و زنان و تا ۱۵ درصد از پسران و مردان مبتلا به دیابت نوع ۱ گزارش شده است، با این حال اختلال تغذیه در دیابت نوع ۱ عارضه‌ای است که به طور گسترده شناخته نشده است.این اختلال می‌تواند منجر به عواقب جدی مانند سطوح ناپایدار گلوکز خون و افزایش خطر عوارض جسمی و روانی مانند افسردگی و اضطراب شود.اختلال تغذیه در دیابت نوع ۱ می‌تواند سطوح مختلفی از شدت داشته باشد. زمانی که فردی آگاهانه مقدار انسولین مصرفی خود را به منظور کاهش وزن یا جلوگیری از افزایش وزن، محدود می کند، می تواند زندگی را تهدید کند.اما اگر این اختلال به‌موقع و به‌طور مؤثر شناسایی و درمان شود، افراد می‌توانند به بهبودی ادامه دهند و به خوبی زندگی کنند.
به دلیل ضعف شناخت و آگاهی نسبت به اختلال تغذیه در دیابت نوع ۱، آموزش و پشتیبانی برای افراد مبتلا به این عارضه وجود نداشته و شیوه مراقبت درمانی از آن نیازمند تغییرات اساسی است در غیر این صورت در موارد شدید می‌تواند منجر به تهدید و از دست دادن زندگی شود. برخی از موانعی که در مراقبت از دیابتی‌های نوع ۱ مبتلا به اختلال تغذیه‌ای وجود دارد، عبارتند از:
به نظر می‌آید اختلال تغذیه و خدمات مراقبت دیابت بایستی در یک سرویس ترکیب شوند تا افراد مبتلا به این عارضه سریعتر شناسایی شده و بهبود یابند و میزان نیاز به بستری در بیمارستان کاهش یابد.
