دیابت مشکلات زیادی در بدن ایجاد می کند اما یکی از شایع ترین آنها بیماری های کلیوی است. دوره های طولانی که طی آن قند خون فرد بالا باشد به نفرون ها یا واحدهای فیلترینگ کوچک در کلیه ها آسیب می زند. این امر به اختلال در عملکرد کلیه و به تدریج از کار افتادن آن منجر می شود.
در پژوهش جدید محققان سنگاپوری و آلمانی پتانسیل یک عامل تاثیرگذار در این روند یعنی پروتئینی به نام «اینترلوکین-۱۱»(IL-11) را بررسی کردند. به عقیده محققان این عامل در ایجاد اسکار در اعضای دیگر بدن هنگام واکنش به آسیب ها نقش داشت.
آزمایش های دقیق تر در موش ها نشان داد تیم متوجه شدند وقتی کلیه‌ها آسیب می‌بینند، سلول‌های پوشاننده لوله‌های کوچک داخلی آنها، IL-11 را آزاد می‌کنند که رشد سلولی را کند می‌کند و یک آبشار مولکولی از التهاب و زخم را به وجود می آورد اما در موش هایی که به طور ژنتیکی دستکاری شدند، یا آنتی بادی مخصوص دریافت کردند، هنگامی که IL-11 مسدود شد، روند مذکور متوقف شد و سلول های سالم توانستند برای معکوس کردن آسیب های ایجاد شده، باز تولید شوند.
استورات کوک یکی از مولفان این پژوهش در این باره می گوید: ما متوجه شدیم IL-11 یک عامل کلیدی در عملکرد کلیه است و به ایجاد بیماری های مزمن این عضو منجر می شود. همچنین ما نشان دادیم درمان های آنتی IL-11 می توانند از کارافتادن کلیه را درمان، بیماری های مزمن کلیه را معکوس و حتی قابلیت های این عضو را در موش ها ترویج کنند و همزمان استفاده از آنها در طولانی مدت ایمن است.
این محققان نتایج تست ها روی سلول های کلیه انسان در آزمایشگاه را نیز بررسی کردند و شاهد نتایج مشابهی بودند. آنها آنتی بادیIL-11 را به کلیه های مبتلا به دیابت تزریق کردند و متوجه شدند سلول های کلیه می توانند دوباره بهبود یابند که این امر اسکار و تورم را معکوس و در نهایت عملکرد عضو را احیا کرد.
این تحقیق در ژورنال «نیچر کامونیکیشنز» منتشر شده است.
