ویتامین های ضروری برای افراد دیابتی 

با تغییر در سبک زندگی و رژیم غذایی و انجام تمرینات ورزشی می ‌توان به کنترل دیابت در بدن کمک کرد. مصرف قند، نمک و چربی باید در رژیم غذایی افراد دیابتی محدود شود و تعداد وعده‌ های غذایی افزایش یابد اما هر بار مقدار کمتری غذا مورد استفاده قرار بگیرد. بر اساس برخی تحقیقات، دیابت ممکن است خطر کمبود برخی ویتامین‌ ها و مواد معدنی را در بدن افزایش دهد بنابراین ممکن است لازم شود تا افراد دیابتی از مکمل ‌های غذایی کمک بگیرند. در ادامه به معرفی ویتامین های ضروری برای افراد دیابتی خواهیم پرداخت.

برای انتخاب مولتی ویتامین برای افراد دیابتی فاکتورهای بسیاری باید مد نظر قرار گیرند بنابراین توصیه می‌ شود که پیش از شروع مصرف هر نوع مکمل با پزشک مشورت کرده و در صورت لزوم آزمایش خون داده شود تا مقدار مصرف ویتامین و املاح معدنی را پزشک به طور دقیق مشخص نماید.

معرفی ویتامین های ضروری برای افراد دیابتی:

ویتامین D

ویتامین D نقش مهمی در کنترل قند خون و بهبود حساسیت به انسولین دارد. این ویتامین با تأثیر بر گیرنده‌ های ویتامین D در سلول‌ های بتای پانکراس، ترشح انسولین را تنظیم می‌ کند. کمبود ویتامین D می‌ تواند باعث کاهش ترشح انسولین و افزایش مقاومت به انسولین شود، که هر دو از عوامل مهم در پیشرفت دیابت نوع 2 هستند. سطح مناسب ویتامین D در بدن می‌ تواند به بهبود کنترل قند خون و کاهش خطر ابتلا به دیابت کمک کند.علاوه بر این، ویتامین D می‌ تواند به کاهش التهاب در بدن کمک کند که این امر نیز در مدیریت دیابت موثر است. التهاب مزمن می‌ تواند مقاومت به انسولین را افزایش دهد و کنترل قند خون را دشوارتر کند. ویتامین D با کاهش تولید مواد التهابی، می‌ تواند به بهبود حساسیت به انسولین و تنظیم بهتر قند خون کمک کند. مصرف کافی ویتامین D از طریق رژیم غذایی یا مکمل‌ ها می‌ تواند نقش مهمی در مدیریت دیابت و بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی ایفا کند.

منابع ویتامین D و نیاز روزانه

منابع ویتامین D شامل ماهی‌ های چرب مانند سالمون و ساردین، زرده تخم‌ مرغ، جگر گاو و محصولات لبنی غنی‌ شده مانند شیر است. همچنین، برخی قارچ‌ ها نیز می‌ توانند ویتامین D تأمین کنند، به ویژه اگر در معرض نور خورشید رشد کرده باشند. قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیز تولید طبیعی ویتامین D در بدن را افزایش می‌ دهد. نیاز روزانه به ویتامین D بسته به سن و شرایط سلامتی متفاوت است. برای بزرگسالان معمولاً 600 تا 800 واحد بین‌ المللی (IU) توصیه می‌ شود. افراد بالای 70 سال به 800 IU نیاز دارند. افرادی که به اندازه کافی در معرض نور خورشید نیستند یا دارای کمبود ویتامین D هستند، ممکن است به مصرف مکمل‌ های ویتامین D نیاز داشته باشند تا سطح این ویتامین در بدنشان به حد مطلوب برسد.

ویتامین C

ویتامین C یک آنتی‌ اکسیدان قوی است که به کاهش التهاب کمک می‌ کند. این ویتامین با خنثی کردن رادیکال‌ های آزاد که باعث التهاب و آسیب سلولی می‌ شوند، از بروز بیماری‌ های التهابی مزمن مانند دیابت و بیماری‌ های قلبی جلوگیری می‌ کند. با کاهش سطح رادیکال‌ های آزاد، ویتامین C می‌ تواند التهاب را کاهش دهد. علاوه بر این، ویتامین C با تقویت سیستم ایمنی و افزایش تولید سلول‌ های سفید خون، بدن را در برابر عفونت‌ ها مقاوم‌ تر می‌ کند. تحقیقات نشان داده‌ اند که مصرف کافی ویتامین C می‌ تواند نشانگرهای التهابی مانند پروتئین C-reactive (CRP) را کاهش دهد. مصرف منابع غذایی غنی از ویتامین C مانند مرکبات، فلفل دلمه‌ ای و سبزیجات برگ سبز به حفظ سلامت و کاهش التهاب کمک می‌ کند.

منابع غذایی و نیاز روزانه ویتامین C:

منابع غذایی ویتامین C شامل مرکباتی مانند پرتقال، لیمو و گریپ فروت، فلفل دلمه ای، کیوی، توت فرنگی و سبزیجات برگ سبز مانند اسفناج و کلم بروکلی هستند. این مواد غذایی نه تنها سرشار از ویتامین C هستند، بلکه دارای سایر مواد مغذی مفید برای بدن نیز می باشند. مصرف این منابع غذایی به صورت منظم می تواند به تأمین نیاز روزانه بدن به ویتامین C کمک کند و به حفظ سلامت عمومی بدن کمک نماید. نیاز روزانه به ویتامین C بسته به سن و جنس متفاوت است. برای بزرگسالان، میزان توصیه شده روزانه ویتامین C حدود 75 میلی گرم برای زنان و 90 میلی گرم برای مردان است. زنان باردار و شیرده و افراد سیگاری ممکن است به مقادیر بیشتری نیاز داشته باشند. مصرف کافی ویتامین C از طریق رژیم غذایی می تواند به تقویت سیستم ایمنی، کاهش التهاب و بهبود سلامت پوست و بافت ها کمک کند.

ویتامین B1

ویتامین B1 یا تیامین نقش کلیدی در متابولیسم قند دارد. این ویتامین به عنوان یک کوآنزیم در واکنش‌های تبدیل کربوهیدرات‌ها به انرژی عمل می‌کند. تیامین با تسهیل تبدیل قندها به انرژی، به بهبود عملکرد سلول‌ها و تأمین انرژی لازم برای فعالیت‌های بدن کمک می‌کند. همچنین، ویتامین B1 برای عملکرد صحیح سیستم عصبی ضروری است. کمبود تیامین می‌تواند منجر به مشکلات عصبی و خستگی شود. مصرف کافی ویتامین B1 از طریق منابع غذایی مانند غلات کامل، آجیل، گوشت و حبوبات می‌تواند به حفظ سلامت متابولیسم قند و عملکرد بهینه سیستم عصبی کمک کند.

منابع غذایی و نیاز روزانه تیامین

منابع غذایی ویتامین B1 یا تیامین شامل غلات کامل، برنج قهوه ای، آجیل، گوشت بدون چربی و حبوبات هستند. همچنین، برخی از محصولات غنی شده مانند نان و غلات صبحانه نیز حاوی تیامین هستند و می توانند به تأمین نیاز روزانه کمک کنند. میزان نیاز روزانه به تیامین برای مردان حدود 1.2 میلی گرم و برای زنان حدود 1.1 میلی گرم است. این نیاز می تواند از طریق یک رژیم غذایی متنوع و متعادل تأمین شود. مصرف کافی تیامین برای حفظ انرژی، عملکرد صحیح سیستم عصبی و متابولیسم قندها ضروری است.

ویتامین B7 (بیوتین)

ویتامین B7، که به عنوان بیوتین نیز شناخته می شود، نقش حیاتی در متابولیسم قند دارد. این ویتامین به عنوان یک کوآنزیم در فرآیند گلوکونئوژنز عمل می کند که طی آن گلوکز از منابع غیر کربوهیدراتی تولید می شود. بنابراین، بیوتین به تنظیم سطح قند خون و تولید انرژی کمک می کند.بیوتین همچنین نقش مهمی در متابولیسم چربی ها دارد. این ویتامین به تجزیه و استفاده از اسیدهای چرب و تولید انرژی از چربی ها کمک می کند. مصرف کافی بیوتین می تواند به بهبود متابولیسم چربی و پیشگیری از مشکلات مرتبط با چربی مانند افزایش وزن و بیماری های قلبی عروقی کمک کند.

منابع غذایی و نیاز روزانه بیوتین

ویتامین  B12 نقش مهمی در تولید گلبول های قرمز خون دارد. این ویتامین به همراه فولات به تولید دی‌ان‌ای کمک می کند که برای تکثیر سلولی ضروری است. کمبود ویتامین B12 می تواند باعث کم خونی مگالوبلاستیک شود که باعث خستگی و ضعف می شود. همچنین ویتامین B12 برای عملکرد صحیح سیستم عصبی ضروری است. این ویتامین در تولید میلین، پوشش محافظ اعصاب، نقش دارد که به انتقال پیام های عصبی کمک می کند. کمبود ویتامین B12 می تواند منجر به مشکلات عصبی مانند بی حسی، سوزش دست و پا و مشکلات حافظه شود. مصرف گوشت، ماهی، لبنیات و تخم مرغ برای تأمین ویتامین B12 ضروری است.