هم در حرفه‌ی پزشکی و هم در بین عموم مردم به طور گسترده‌ای پذیرفته شده است که دیابتیها، استعداد بیشتری در ابتلا به عفونت دارند. اگرچه چندین مطالعه اپیدمیولوژیک نشان داده است که بیماران دیابتی بیشتر از افراد غیر دیابتی تحت درمان عفونت قرار می‌گیرند، اما میزان تأثیر دیابت بر خطر عفونت همچنان یک تحقیق فعال است. برای دانستن میزان عفونت در بیماران دیابتی، لازم است در ابتدا با این بیماری و تاثیرات آن بر بدن آشنایی پیدا کنیم .
در افراد دیابتی به دلیل اختلالاتی که در سیستم عصبی ایجاد می‌شود (نوروپاتی) همچنین کاهش تعداد و عملکرد گلبول‌های سفید که سلول‌های دفاعی بدن هستند و مخصوصا نوتروفیل‌ها که نوعی گلبول سفید هستند و در عفونت‌ها نقش اصلی را در دفاع از بدن دارند، بروز عفونت ها بسیار بیشتر از سایر افراد است علاوه‌بر موارد ذکر شده اختلالات عروقی که در افراد دیابتی به مرور زمان ایجاد میشوند نیز مزید بر علت شده و ریسک عفونت را بالا می‌برند. ولی در بین عوامل ذکر شده تخریب سیستم عصبی مهم‌ترین نقش را در ایجاد عفونت ایفا می‌کنند زیرا در این شرایط فرد، آسیب‌های وارد شده به بدن خود را متوجه نمی شود و همین موضوع ریسک بروز عفونت را افزایش می‌دهد. آسیب عروقی (واسکولوپاتی) نه تنها موجب عفونت می‌شود بلکه به دلیل این‌که خونرسانی به محل را کاهش می‌دهد، سرعت ترمیم به شدت پایین می‌آید همچنین هایپرگلایسمی (بالا بودن قندخون) به خودی خود سبب تکثیر و رشد باکتری‌ها و میکروب‌ها می‌گردد. بسیاری عفونت‌های بسیار معمولی در افراد سالم ممکن است در افراد دیابتی تبدیل به یک معضل شوند زیرا عفونت‌ها، در افراد دیابتی شدیدتر و شایع‌تر از سایرین است به طوری که عفونت‌هایی که به طور کلی چندان شایع نیستند در افراد دیابتی شیوع نسبتا بالایی دارند و حتی برخی از عفونت‌های نادر فقط در افراد دیابتی دیده میشوند؛ بنابراین بیماران دیابتی باید شدیدا قند خون خود را تحت کنترل داشته باشند چرا که عفونت در کمین آن‌هاست چه چیزهایی در دیابتی ها خطر عفونت مخمری را بیشتر می کند .
فرد دیابتی که دارای قند خون کنترل نشده است، در معرض خطر بیشتر برای ابتلا به عفونت های مخمری قرار دارد. محققان پس از انجام تحقیقات در زمینه ی ارتباط دیابت و عفونت های مخمری به نتایجی دست یافتند که در ادامه آن ها را ذکر کرده ایم
دیابت نوع یک زمانی اتفاق می افتد که مشکلی در سیستم ایمنی بدن منجر به آسیب به سلول های پانکراس شود. به نظر می رسد تغییرات ایمنیولوژیکی و افزایش التهاب نیز در ایجاد دیابت نوع 2 نقش دارد پس افراد مبتلا به دیابت دارای سیستم ایمنی ضعیف تری هستند و این خطر ابتلا به عفونت های قارچی را افزایش می دهد .
عفونت های مخمری می تواند در قسمت های مختلف بدن ظاهر شود و وجود آن در بخش های مختلف می تواند با علایمی همراه باشد در صورتی که پوست فرد دچار عفونت های مخمری شده باشد، در این صورت در سطح پوست و بیشتر در چین و چروک ها با خارش و سوزش همراه است.
عفونت مخمر، که به نام کاندیدیازیس نیز شناخته می‌شود، نوعی عفونت قارچی است که باعث تحریک، خارش و ترشح می‌شود. عفونت‌های مخمر واژن شایع‌ترین نوع عفونت واژینال هستند که حداقل 3 خانم از 4 خانم یک بار عفونت مخمر واژینال را تجربه کرده است، که شرایطی مثل ابتلا به بیماری دیابت احتمال بروز آن را افزایش می‌دهد. محققان در یک مطالعه بسیار معتبر در سال 2013، ارتباط معناداری بین قند خون بالا و عفونت‌های مخمر واژن مشاهده کردند. این مطالعه بر روی خانم‌ها و کودکان مبتلا به دیابت نوع یک متمرکز شده بود پایین نگه داشتن سطح قند خون در محدوده نرمال به کاهش خطر ابتلا به عفونت کمک می‌کند. خانم‌هایی که به دیابت مبتلا هستند باید از نظر غربالگری دوره‌ای عفونت مخمر واژینال بررسی شوند زیرا در صورت عدم درمان، برخی کاندیدیازیس می‌توانند عامل عوارض جدی برای سلامتی شوند .
محیط واژن به طور طبیعی حاوی انواع باکتری‌ها و مخمرهاست که به آن فلور نرمال گفته می‌شود تا زمانی که تعادل بین این دو از بین نرود مخمر به صورت غیر بیماری زا خواهد بود برخی موارد می‌توانند در این تعادل اختلال ایجاد کنند و باعث تولید مقدار زیادی مخمر شوند. برخی از این عوامل عبارتند از:
لازم به ذکر است که هر فردی بدون فعالیت جنسی هم ممکن است به عفونت‌های مخمری مبتلا شود و این عفونت جزء عفونت‌های مقاربتی (STI) محسوب نمی‌شود.
پزشک با استفاده از معاینه و نمونه برداری نوع قارچ را تشخیص می‌دهد و سپس برای درمان اقداماتی را انجام می‌دهد .
محققان در سال 2007 در یک مطالعه دریافتند که بیش از نیمی از زنان مبتلا به دیابت که دچار عفونت مخمر واژن هستند گونه خاصی از قارچ به نام کاندیدا گلابراتا را دارند. آن‌ها همچنین دریافتند که این قارچ به یک دوره درمانی طولانی با استفاده از داروی شیاف بهتر پاسخ می‌دهد .
در مورد خانم‌های دیابتی، اولین قدم برای پیشگیری از عفونت توجه به سطح قند خون و تنظیم بودن آن است، به غیر از این مورد موارد دیگری هم هستند که با رعایت آن‌ها می‌توان از ابتلا به این بیماری پیشگیری نمود:
