افرادی که به بیماری دیابت یا همان افزایش قند خون در دراز مدت مبتلا هستند با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کنند، یکی از آن ها ایجاد زخمی اغلب در ناحیه پای بیمار است، از آن جایی که زخم دیابت یکی از دردناک ترین زخم های است که بر اثر تخریب عروق و یا تخریب عصب های پا رخ می دهد، دلخراش ترین اتفاق این زخم، این است که در صورت عدم درمان آن عضوی از بدن به اندازه کوچکی، عموما پای افراد دیابتی است قطع می شود تا به نواحی دیگر بدن سرایت نکند. اما نترسدید در این مقاله از دیابت شاپ به ارائه راهکار هایی جهت کنترل و درمان زخم دیابتی پرداخته ایم با ما همراه باشید:
در ابتدا بهتر است بدانید دیابت بیماری است که می تواند به اعصاب محیطی که در احساس گرما، سرما و درد به ما کمک می کنند، آسیب بزند. این زخم ها به نام زخم نوروپاتیک معروف هستند معمولا در پاها به وجود می آید ولی در دست و نشیمن گاه نیز دیده می شود و شاید هیچ نوع درد و سوزشی برای بیمار نداشته باشد و فرد ناگهان که جورابش را در بیاورد ببیند که پایش زخم شده است، نوع دیگر زخم های دیابتی زخم عروقی یا زخم اسکمیک است یعنی عروق در اثر قند خون بالا آسیب دیده است و خونرسانی به بافت کمتر شده یعنی تنگ شدن عروق توسط قند بالا سرخرگ ها یا همان (عروق) خون کمتر به پاها می رسد که سبب درد در پا، زخم پاها و لنگش می شود.
کسی که مبتلا به بیماری دیابت است سطح بالای از گلوکز و تری گلیسیرید را در خون دارد که در طول گذشت مدت زمانی این دو عامل، سیگنال های درد را به مغز منتقل می کنند و علاوه بر آن رگ های خونی که عصب ها از آن تغذیه می کنند را آسیب می زنند.
در ابتدا با آموزش به افراد دیابتی که متوجه شود که پاها در معرض خطر است باید آن را هوشیار کنیم به طوری که هر شب به پا های خود نگاه کند و با دیدن هر گونه زخم، پوسته پوسته شدن، بوی نا مناسب، قرمزی یا تاول سریع به پزشک مجرب در کار زخم دیابتی مراجعه کند و دستورات لازم را بگیرد و بسیار مشاهده می شود که با خود درمانی وقت خود را تلف کرده زخم عمیق می شود و وقتی به استخوان می رسد تازه آن موقع به جراح مراجعه می کنند که این بسیار اشتباه است و خطرات بسیاری برای بیمار دارد، هم چنین با انتخاب کفش و جوراب مناسب علاوه بر تغذیه و کنترل قند خون برای افراد دیابتی اولویت هستند.
افراد دیابتی هیچ وقت از زخم های کوچک غافل نشوید. اگر یک خراش، بریدگی کوچک یا هر چیزی که بهبود نمی یابد دارید که باعث نگرانی شما شده، بهتر است بلافاصله با پزشک خود صحبت کنید. خشکی پوست در بیماران دیابتی را نیز جدی بگیرید زیرا این خشکی ها هم ممکن است در طولانی مدت منجر به زخم و آسیب دیدگی جدی شوند.
با پوشیدن دستکش حین شستن ظروف یا کار با مواد شوینده از پوست خود محافظت کنید. این اولین خط دفاعی ساده است که می تواند به شما کمک کند تا از بریدگی و خراش هایی که منجر به عفونت می شوند جلوگیری کنید. چه در حال باغبانی باشید و چه در حال پیاده روی بهتر است پاهای خود را با شلوار بلند و کفش مناسب بپوشانید. برای محافظت از پوست در برابر سرما یا باد، گوش و صورت خود را نیز بپوشانید و کلاه بپوشید. این کارها به شما کمک می کند کمتر دچار خشکی پوست شوید.
عارضه خشکی پوست در بیماران دیابتی بسیار رایج است. در نتیجه مهم است که از کارهایی که باعث می شوند پوست شما خشک تر شوند جلوگیری کنید. پوستی که خیلی خشک است ممکن است ترک بخورد، خارش بگیرد و آلوده شود. پوست خود به خصوص در نواحی زیر بغل، انگشتان پا و کشاله ران را تمیز و خشک نگه دارید. دوش روزانه یا حمام کوتاه با آب ولرم داشته باشید و هنگام شستشو از صابون ها و شامپو بدن های ملایم استفاده کنید. از پاک کننده های معطر که ممکن است روی پوست شما حساسیت ایجاد کنند، پرهیز کنید.
اگر پوست شما خشک است آن را مرطوب نگه دارید. بهترین زمان برای استفاده از کرم مرطوب کننده و لوسیون، درست بعد از دوش گرفتن یا حمام است. برای جلوگیری از ترک خوردن لب ها نیز از نرم کننده های مخصوص لب استفاده کنید. این محصولات رطوبت و آب موجود در بافت پوست را محافظت می کنند. برای جلوگیری از خشکی پوست در فصل سرما از رطوبت سازهای هوا استفاده کنید. اگر خشکی پوست را تجربه کرده باشید می دانید که خارش به همراه می آورد، از خاراندن پوست خودداری کنید.
