در بسیاری از پژوهش ها نقش پروبیوتیک ها در دیابت و کنترل قندخون، سلامت قلب و سلامت سیستم گوارشی مورد مطالعه قرار گرفته است. این سه مورد برای کنترل دیابت مهم و حیاتی هستند. پروبیوتیک ها ممکن است به پایین آوردن سطح گلوکز و انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کنند و ممکن است سیستم ایمنی، سیستم گوارشی را سالم نگه دارند و ممکن است سلامت قلب را تقویت کنند.کنترل و حفظ سلامت روده بخش مهمی از کنترل دیابت است. بسیاری از رفتارهایی که برای کنترل دیابت انجام می دهیم مثل رعایت تغذیه، ورزش، کنترل استرس بر سلامت روده تاثیرگذار است. می دانیم که کنترل ضعیف سطح قندخون می تواند بر باکتری های روده اثرگذار باشد.
پروبیوتیک ها باکتری هایی هستند که در سیستم گوارشی زیست می کنند و به بدن کمک می کنند تا غذایی که می خوریم را هضم کند. شما غالبا نام این باکتری ها که معروف به باکتری های خوب در روده است را شنیده اید. مکمل پروبیوتیک حاوی همین باکتری های خوب هستند. پریبیوتیک ها متفاوت هستند. پریبیوتیک ها باکتری نیستند بلکه غذایی برای باکتری های پروبیوتیک هستند. پریبیوتیک ها در انواع غذاهای فیبردار مثل موز، مارچوبه، ریشه کاسنی، پیاز، سیر، کنگر فرنگی، لوبیا یافت می شوند.در واقع غذایی که می خوریم، باید غنی از باکتری های پروبیوتیک و فیبر پریبیوتیک باشد.
می دانیم که متعادل بودن باکتری و ذخیره باکتری های خوب در روده برای عملکرد سیستم ایمنی و پیشگیری از بیماری های گوارشی مهم است. نتایج پژوهش ها درباره نقش مکمل پروبیوتیک در تقویت سیستم ایمنی ترکیبی هستند و در چند سال آینده شاهد مطالعات بیشتری در این زمینه خواهیم بود.
خوراکی هایی که به طور طبیعی غنی از پروبیوتیک هستند، شامل موارد زیر می باشند:
اکثر افرادی که رژیم غذایی غربی را دنبال می کنند، پروبیوتیک ها را به مقدار کافی از طریق موادغذایی مصرف نمی کنند از همین رو مصرف مکمل به آنها توصیه می شود.
1- آیا می توانم پروبیوتیک را با متفورمین مصرف کنم؟
بلی. برخی پروبیوتیک ها به تسکین عوارض جانبی سیستم گوارشی (مثل اسهال) مرتبط با متفورمین کمک می کنند.
2- آیا پروبیوتیک ها برای قندخون بالا مفید هستند؟
پروبیوتیک ها، قند خون را پایین نمی آورند اما برخی داده ها نشان می دهند که مصرف مکمل پروبیوتیک می تواند بواسطه پایین آوردن سطح گلوکز و انسولین در جریان خون، دیابت را کنترل کند.
3- آیا پروبیوتیک ها باعث نفخ می شوند؟
شما ممکن است با شروع مصرف پروبیوتیک، نفخ را تجربه کنید اما این حالت به مرور زمان برطرف می شود.
4- چه مدت طول می کشد تا پروبیوتیک ها در بدن اثر کنند؟
برای تسکین فوری علایمی مثل اسهال یا یبوست، پروبیوتیک ها ممکن است اثراتشان را طی چند روز نشان دهند. در شرایطی با علایم بسیار مزمن، احتمالا چند هفته طول می کشد تا پروبیوتیک ها اثراتشان را نشان دهند و شما متوجه تفاوت حالات و علایم خود شوید.
5- برخی نشانه ها از اثربخشی پروبیوتیک چه مواردی هستند؟
برخی نشانه ها و علایمی که با مصرف پروبیوتیک ظاهر می شوند و به تقویت باکتری های خوب در روده کمک می کنند.
شامل موارد زیر هستند:
6- آیا پروبیوتیک ها و آنتی بیوتیک ها باهم ارتباط دارند؟
آنتی بیوتیک ها یکی از داروهای نجات دهنده در طب امروز هستند. اما همین داروها زمانی که مورد استفاده قرار می گیرند با عوارض جانبی همراه هستند. آنتی بیوتیک ها باکتری های بد را از روده خارج می کنند اما همین رفتار را با باکتری های خوب نیز انجام می دهند. بنابراین اگر به استفاده از آنتی بیوتیک یا دیگر داروها نیاز دارید و اگر فکر می کنید که می توانید از مکمل پروبیوتیک برای تقویت باکتری های خوب در سیستم گوارشیتان بعد از مصرف آنتی بیوتیک بهره ببرید، با پزشکتان مشورت کنید.
اخیرا باکتری های روده ای به عنوان عامل مشارکت کننده در:
1) تنظیم وزن بدن
2) مقاومت به انسولین
3) متابولیسم گلوکز
و سایر خطرات قلبی و عروقی و متابولیک شناخته شده اند. یک مطالعه در این زمینه انجام شده که هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لاکتولوز بر تعداد باكتری های پروبیوتیك روده ای و وضعیت قند خون در بیماران دیابتی نوع ۲ بود.مطالعات متعددی وجود ارتباط بین التهاب و از دست رفتن سد رودهای و تغیر تراوایی سلولهای جدار روده را با افزایش مقاومت سلول ها به انسولین را نشان داده اند. به این ترتیب فرضیه هایی شکل گرقته است که تخریب سد سلولی روده ماحصل به هم خوردن میکروبیوتای روده و سر آغاز التهاب در بدن است.دخالت در روند میکروبیوتای روده بالقوه میتواند در پیشگیری از بروز دیابت یا تشدید این بیماری و بروز عوارض ناشی از دیابت موثرباشد. یکی از عوامل تغییر در گونه و تعداد میکروبیوم های روده، مصرف پروبیوتیک ها در قالب محصولات غذایی یا مکمل های غذایی می باشد پروبیوتیک ها در افزایش باکتری های مفید روده از جمله لاکتوباسیلوس و بیفیدو باکتریوم و تولید اسیدهای چرب زنجیرهای کوتاه موثرند. با ورود این اسیدهای چرب به جریان خون، امکان اتصال آن به پروتئینG افزایش یافته و موجب تحریک پپتید شبه گلوکاگون و در نهایت تنظیم قند خون خواهد شد.
