تاثیر فعالیت بدنی در کنترل دیابت

فعالیت بدنی باعث افزایش حساسیت بدن به انسولین، تنظیم قند خون و در نتیجه کنترل بیماری دیابت می‌شود. همچنین فعالیت بدنی در تنظیم فشارخون موثر است. فعالیت بدنی با کاهش توده چربی بدن به کاهش وزن کمک می‌کند. کاهش وزن مرتبط با فعالیت بدنی، باعث کاهش بافت چربی می‌شود، بنابراین مقاومت به انسولین در سلول ها کاهش یافته و  مصرف داروهای خوراکی کاهش قند خون کم می‌شود. با انجام فعالیت ‌های بدنی برنامه ریزی شده، بافت چربی کاهش و توده عضلانی افزایش می‌‎یابد. در این مقاله به بررسی تاثیر فعالیت بدنی در کنترل دیابت خواهیم پرداخت.

فعالیت بدنی نقش مهمی را در پیشگیری و مدیریت صحیح دیابت نوع دوم ایفا می کند. بیش از ۹۰ در صد افراد دیابتی تیپ دو دارای اضافه وزن می باشند، کاهش وزنی در این افراد می تواند در پیش گیری و نیز بهبود علائم دیابت نوع دوم موثر می باشد. افراد با داشتن فعالیت بدنی در کنار رژیم غذایی، به کاهش وزن دست می یابند.

انواع فعالیت های بدنی که برای دیابت مفید می باشد:

• افزایش فعالیت های بدنی روزمره
• انجام تمرینات هوازی
• انجام تمرینات قدرتی
• تمرینات کششی

افزایش فعالیت های بدنی روزمره:

افزایش فعالیت بدنی در طی روز باعث افزایش مصرف کالری می شود. راه حل های برای افزایش فعالیت بدنی روزانه تان وجود دارد که به عناون مثال در زیر شرح داده شده است:

• هنگامی که با تلفن صحبت می کنید قدم بزنید.
• با کودکان بازی کنید.
• برای تعویض کانال تلویریون به جای استفاده از کنترل از راه دور، خودتان حرکت کنید .
• به کارهای باغبانی بپردازید.
• نظافت خانه را خودتان انجام دهید.
• ماشینتان را خودتان بشوئید .
• در هنگام خرید از سوپر مارکتها در همه راهروها و همه قسمت های فروشگاه  قدم بزنید و همه اجناس را نگاه کنید.
• در محل کار برای صحبت با همکاران به جای استفاده از تلفن و یا ایمیل و… راه بروید و خودتان حضورا به نزد همکاران مراجعه کنید
• به جای استفاده از آسانسور از پلکان استفاده کنید.
• در اوقات استراحت خود به جای خوردن سعی کنید قدری قدم بزنید و یا با حرکت های مختصر کششی به دست و پایتان حرکتی بدهید.

تمرینات هوازی:

فعالیت های هوازی ماهیچه های اصلی بدن شما را به کار می گیرند و ضربان قلب شما را سریع تر می کنند و همچنین شدت تنفس شما در طی فعالیت هوازی افزایش می یابد. انجام  فعالیت های هوازی حداقل به میزان روزانه 30 دقیقه برای حداقل ۵ روز در هفته فواید بسیاری را برای شما دارد. فعالیت آئروبیک را به آرامی با ۵-۱۰ دقیقه در روز آغاز کنید و هر هفته قدری به آن بیفزایید، در نهایت هدف شما این است که فعالیت بدنی تان به میزان حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته برسد.

 تمرینات قدرتی:

انجام تمرین های قدرتی با وزنه های دستی و نوارهای ارتجاعی و یا وسایل ورزشی قدرتی دیگر به میزان سه بار در هفته در بازسازی  و تقویت عضلات شما بسیار مفید است. ذکر این نکته نیز ضروری است که هرچه عضلات بیشتری و بافت چربی کمتری داشته باشید، انرژی بیشتری را می سوزانید چراکه بافت عضلانی کالری ای بیشتر از بافت چربی را مصرف می کند. همچنین تقویت بافت عضلانی و کاهش بافت چربی، حساسیت به هورمون انسولین در بدن را افزایش می دهد ولذا در بهبود روند بیماری دیابت موثر می باشند. البته باید توجه داشته باشید که در مورد انجام ورزش های قدرتی با پزشکتان و نیز با مربی کارشناس مشورت کنید و با احتیاط و با آرامی به تمرینات قدرتی بپردازید.

تمرینات کششی:

تمرینات کششی قابلیت انعطاف شما را افزایش می دهند و استرس شما را می کاهند و از دردهای عضلانی پس از انواع تمرینات بدنی دیگر، پیشگیری می کنند. پزشک معالج و کارشناسان تحصیل کرده ورزشی می توانند به شما بگویند که کدام نوع از فعالیت های کششی برای شما بهترین است.

تاثیر فعالیت بدنی در کنترل دیابت:

می توان گفت افزایش فعالیت بدنی برای افراد دیابتی تاثیر زیادی را به همراه دارد:

• قند خون و فشار خون شما را کاهش می دهد.
• کلسترول بد شما را کاهش و کلسترول خوب شما را افزایش می دهد.
• توانایی بدن شما را در استفاده از انسولین بهبود می بخشد.
• خطر حمله های قلبی و سکته در شما کاهش می یابد.
• قلب و استخوان های شما را قوی نگه می دارد.
• مفاصل شما را منعطف نگه می دارد.
• احتمال بروز مشاجره و استرس را در شما کاهش می دهد.
• به کاهش وزن شما کمک می کند
• بافت چربی بدن شما را کاهش می دهد.
• به شما انرژی و نیروی کار و فعالیت می بخشد.

سئوالات متداول:

آیا هر نوع فعالیت بدنی می توان انجام داد؟

فعالیت های بدنی که باعث بالا رفتن فشار در مویرگ های شبکیه چشم می شود مانند بلند کردن وزنه سنگین، ممکن است مشکلات چشمی شما را افزایش دهد.اگر  اختلال حسی در پاها دارید، پیاده روی طولانی، ممکن است باعث آسیب به پاها شود.

چه فعالیت های بدنی برای افراد دیابتی خطرناک است؟

فعالیت های بدنی که فشار زیادی به پا وارد می‌کند، برای افراد دیابتی مناسب نیست؛ به‌طور مثال “ورزش دو” می‌تواند وضعیت اعصاب آسیب‌دیده پای شما را بدتر کند.