تاثیر ساخارین بر دیابت
سدیم ساخارین ماده ای شیمیایی که به عنوان شکر و قند مصنوعی تولید می شود. این دانه های ریز سفید رنگ بیش از 400 برابر ساکاروز ( قند معمولی ) شیرین هستند. بصورت گسترده در صنعت مواد غذایی به عنوان شیرین کننده مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده جایگزینی برای قند و شکر است و عمده کاربرد آن در قرص های جوشان و خمیردندان ها به عنوان طعم دهنده و شیرین کننده است. از عوارض آن می توان به سردرد، تنگی نفس، اسهال و مشکلات پوستی اشاره کرد. در ادامه به بررسی تاثیر ساخارین بر دیابت می پردازیم.
قرن هاست که از شیرین کننده ها برای افزایش طعم و بهبود ظاهر غذاها استفاده می شود. با این حال، مصرف شیرین‌کننده‌ها، عمدتاً قندها، هنگامی که در دوزهای بیش از حد برای مدت معینی مصرف شوند، اثرات نامطلوبی بر سلامت انسان می‌گذارد، از جمله تغییر در روده، چاقی و دیابت. استفاده از شیرین کننده های غیر مغذی در مواد غذایی در دهه گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است تا جایگزین قندها شوند. این شیرین‌کننده‌ها معمولاً به عنوان شیرین‌کننده های با شدت بالا شناخته می‌شوند، زیرا در مقدار کمتر، می‌توانند به همان شیرینی شکر دست پیدا کنند. مقامات نظارتی و سازمان‌های نظارتی در سراسر جهان حداکثر مقدار این شیرین‌کننده‌های با شدت بالا مورد استفاده در محصولات غذایی را تعیین کرده‌اند.
در حالی که مقررات در بازار برای اطمینان از ایمنی مواد غذایی سخت تر می شود، روش های تحلیلی قابل اعتمادی برای کمک به نظارت در نظارت بر استفاده از شیرین کننده های با شدت بالا مورد نیاز است. از این رو، درک مناسب ترین روش برای تجزیه و تحلیل سریع و موثر اعمال شده برای کنترل کیفیت در صنایع غذایی و نظارت بر بازار ضروری است. روش مناسب، کارایی و استفاده از حلال ها در این بررسی و نظارت مورد بحث قرار می گیرد. آنالیزهای تک و چند آنالیتی شیرین‌کننده‌ها نیز با استفاده از تکنیک‌های معمولی مختلف، مانند آنالیز HPLC، و تکنیک‌های پیشرفته توصیف می شوند. علاوه بر این، برای حمایت از نظارت در محل استفاده از شیرین کننده ها در محصولات غذایی موجود در بازار، روش های تحلیلی غیر مخربی که تجزیه و تحلیل عملی، سریع و نسبتا کم هزینه را ارائه می دهند، به طور گسترده اجرا می شوند.
ساخارین برای اولین بار در سال 1879 توسط کنستانتین فالبرگ، که در زمینه تولید مشتقات قطران ذغال سنگ در دانشگاه جان هاپکینز کار می کرد، تولید شد. در ابتدا فالبرگ طعم شیرینی که در دستش احساس کرد را به ترکیب بنزوئیک سولفیمید نسبت داد. در ادامه و در سال 1884 ترکیب ساخارین را شناسایی کرد و ثبت اختراع کرد. برخی از مطالعاتی که بر روی این ماده در دهه 1970 صورت گرفتند ، سرطان زا بودن آن را در موش های صحرایی تایید می کردند. از همین رو FDA شرکت های تولید کننده مواد عذایی را مجبور کرد که برچسپ هشدار بر روی محصولات خود بگذارند.
ساخارین یک شیرین کننده مصنوعی غیر مغذی است. ساخارین یک سولفیمید بنزوئیک است که حدود ۵۰۰ برابر شیرین‌تر از ساکارز است، اما طعم تلخ یا فلزی دارد، به خصوص در غلظت‌های بالا. برای شیرین کردن محصولاتی مانند نوشیدنی ها، آب نبات ها، محصولات پخته شده، محصولات تنباکو، مواد کمکی و برای پوشاندن طعم تلخ برخی داروها استفاده می شود. به صورت بلورهای سفید ظاهر می شود و بی بو است. با سایر مواد غذایی واکنش شیمیایی نمی دهد. مخلوط ساخارین با سایر شیرین کننده ها اغلب برای جبران ضعف ها و عیوب هر شیرین کننده استفاده می شود. ساخارین اغلب همراه با آسپارتام در نوشابه‌های گازدار رژیمی استفاده می‌شود، افراد مبتلا به آلرژی سولفونامید می توانند آلرژی مشابه را به ساخارین تجربه کنند، زیرا این یک مشتق از سولفونامید است.
این ماده که یک شیرین کننده ی مصنوعی رایج به حساب می آید دارای کالری کمتر و شیرین کنندگی بیشتری نسبت به شکر می باشد. در نتیجه استفاده از آن می تواند برای بیماران دیابتی کمتر مضر به حساب آید. کنترل وزن بدن نیز از دیگر مزایای این شیرین کننده به حساب می آید.این ماده حدود 300 تا 400 برابر شیرین تر از شکر معمولی است، بنابراین برای داشتن طعم شیرین فقط به مقدار کمی نیاز دارید. با این حال می‌تواند طعم ناخوشایند و تلخی داشته باشد. به همین دلیل است که این شیرین کننده مصنوعی اغلب با سایر شیرین کننده‌های کم کالری یا بدون کالری ترکیب می‌شود.
صنایع بهداشتی
در فرمولاسیون تولید انواع خمیر دندان و دهان شویه بکار برده می شود.
صنعت دارویی
سدیم ساخارین به عنوان پوشش نهایی قرص های ویتامین و جویدنی مثل قرص های جوشان مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این کار دلپذیر کردن طعم این مدل داروهاست.
تولید حشره کش
ساخارین در صنعت کشاورزی و تولیدات مربوط به این حوز نیز کاربرد دارد. بور معمول در تولید انواع حشره کش، آفت کش ها استفاده می شود.
صنعت غذایی
می توان گفت که صنایع تولید کننده مواد غذایی مانند: انواع نوشیدنی ها، کیک، شیرینی، نوشابه و... بیشترین مصرف کننده های ساخارین هستند.
صنعت آبکاری
برای اینکه ظرف و یا هر وسیله ای که آبکاری نیکل، طلا و پالادیوم برای آن انجام می شود، براق و درخشندگی بالایی داشته باشد از این ماده استفاده می شود.
همانطور که متوجه شده اید این شیرین کننده ها بدون قند هستند و می توانند برای افراد دیابتی مفید باشند، اما مصرف بیش از اندازه این شیرین کننده می تواند خطراتی را برای سلامتی به همراه داشته باشد. مطالعات نشان داده اند که شیرین کننده های مصنوعی می توانند بر سطح گلوکز خون اثر بگذارند. مطالعه ای در سال 2014 نشان داد مصرف بیش از اندازه این شیرین کننده ها از جمله ساخارین می تواند ترکیب باکتری های روده را تغییر دهد و این موضوع می تواند زمینه ساز ابتلا به سندروم متابولیک شود. به همین دلیل کارشناسان بر این امر تاکید می ورزند افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند و می خواهند از این محصولات استفاده کنند باید مصرف آنها را مدیریت کنند.
