با شنیدن کلمه دیابت اولین فکری که به ذهنتان میرسد بالا بودن قند خون است. قند خون اغلب در سلامت دست کم گرفته میشود اما اگر بهمدت طولانی تعادل آن به هم بریزد، تبدیل به دیابت میشود. دیابت روی توانایی بدن در تولید یا استفاده از انسولین تاثیر میگذارد. هورمونی که به بدن اجازه میدهد گلوکز (شکر) را تبدیل به انرژی کند اگر دیابت زود تشخیص داده شود، به طور موثر قابل درمان است اما اگر بدون معالجه رها شود، منجر به عوارض احتمالی شامل بیماری قلبی، سکته، آسیب کلیه و اعصاب میشود بدن معمولا پس از خوردن یا نوشیدن شکر موجود در غذا را تجزیه میکند و از آن بهعنوان انرژی سلولی استفاده میکند. برای رسیدن به این منظور، لوزالمعده باید هورمونی به نام انسولین ترشح کند. انسولین باعث تسهیل فرایند گرفتن شکر از خون و حمل آن به سلولها برای انرژی و سوخت میشود اگر دچار دیابت هستید، لوزالمعده یا انسولین تولید نمیکند یا بسیار کم تولید میکند. در این حالت نمیتوان از انسولین بهطور موثر استفاده کرد. این امر باعث میشود درحالیکه سلولها از انرژی مورد نیاز محروم ماندهاند، گلوکز خون بالا برود. درنهایت انواع مختلفی از مشکلات رخ میدهد که تقریبا روی تمام سیستمهای اصلی بدن تاثیر میگذارد
بیماری دیابت از دو جنبه اهمیت دارد
برای تشخیص دیابت نوع یک در افراد مبتلا ، افراد اغلب احساس تشنگی شدید، تکرر ادرار،کاهش وزن شدید دارند. نقص اولیه در ساختار سلول های بتای پانکراس اغلب باعث موارد زیر می شود
میزان تخریب سلول های بتای پانکراس بسیار متغیر است و سرعت پیشرفت تخریب در نوزادان و کودکان سریعتر از سایر افراد (به ویژه بزرگسالان) می باشد. ظرفیت سلامتی پانکراس برای ترشح انسولین فراتر از نیاز معمول بدن می باشد. بنابراین شروع بالینی دیابت ممکن است با یک دوره ی بدون علامت از چند ماه تا چند سال، که در آن سلول های بتا تحت تخریب تدریجی بوده اند مشاهده شود. دیابت نوع یک تقریبا ۵ تا ۱۰ درصد همه ی بیماران دیابتی تشخیص داده شده را شامل می شود. افراد مبتلا به دیابت نوع یک وابسته به انسولین خارجی به منظور جلوگیری از کتواسیدوز و مرگ می باشند. دیابت نوع یک می تواند در هر سنی رخ دهد ولی اغلب افراد مبتلا سن کم تر از ۳۰ سال دارند، اگر چه این بیماری در افراد مسن هم رخ می دهد. افراد مبتلا به دیابت ، اغلب لاغر هستند اما در برخی از افراد دارای اضافه وزن نیز بدون هیچ علامت یا علائم جزئی ، تشخیص دیابت داده می شود که می تواند منعکس کننده ی روند افزایش چاقی در میان کودکان و بزرگسالان باشند
در حال حاضر هیچ روش مشخصی برای پیشگیری از دیابت نوع یک وجود ندارد. بیماری های خود ایمنی تیروئید و سلیاک، اغلب با تکرر بیش تری در افراد مبتلا به دیابت نوع یک بروز پیدا می کند. بیماری خود ایمنی تیروئید در ۱۷ الی ۳۰ درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع یک ، و بیماری سلیاک در ۱ الی ۱۶ درصد از بیماران مبتلا به دیابت نوع یک در مقایسه با ۰.۳ الی ۱ درصد در جمعیت عمومی رخ می دهد. کودکان مبتلا به دیابت نوع یک باید برای بیماری سلیاک ارزیابی شوند. اگر بیماری سلیاک با بیوپسی (بافت برداری) تأیید شد، کودک باید تحت رژیم فاقد گلوتن که توسط رژیم شناس که هم برای مدیریت سلیاک و هم برای دیابت تدوین شده است قرار بگیرد
تقریبا ۹۰ الی ۹۵ درصد از همه ی بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس، مبتلا به دیابت نوع دو هستند. این بیماری یک بیماری پیش رونده است که در بیشتر افراد به مدت طولانی وجود داشته است، قبل از اینکه تشخیص داده شود. هایپرگلایسمی (افزایش قند خون) به تدریج پیشرفت می کند و اغلب در مراحل اولیه به اندازه ی کافی شدید نیست که بیمار متوجه علائم دیابت شود. اگرچه عدم تشخیص دیابت می تواند خطر پیشرفت تخریب رگ های خونی کوچک و بزرگ را در این بیماران افزایش دهد
اکثر مبتلایان به دیابت نوع دو ، چاق هستند و چاقی خودش به تنهایی علت درجاتی از مقاومت به انسولین می باشد. بیمارانی که با توجه به معیار های سنتی وزن، چاق نیستند ممکن است دارای توزیع درصد چربی بالاتر و غالبا در ناحیه ی شکمی باشند. به هرحال برخی از افراد چاق هرگز به دیابت مبتلا نمی شوند بنابراین چاقی به همراه استعداد ژنتیکی برای بروز دیابت نوع دو ضروری می باشند
حدود 3 تا 5 درصد خانم‌هاي باردار، به خصوص در اواخر دوران حاملگي، به ديابت مبتلا مي‌شوند. خانم‌هاي بارداري كه استعداد ابتلا به ديابت در ايشان وجود دارد، داراي عوامل خطرزاي بسياري هستند كه احتمال ديابت حاملگي در ايشان شايع‌تر مي‌‌شود. اگر چه بعد از زايمان و به دنيا آمدن نوزاد، ديابت از بين مي‌رود اما ممكن است در بارداري بعدي، مجددا ظاهر گردد حدود 50 درصد خانم‌هايي كه طي دوران حاملگي دچار ديابت مي‌شوند ممكن است به طور دامي به ديابت مبتلا شوند. در اين صورت حتما بايد تحت نظر پزشك متخصص، براي خود و فرزندانشان برنامه‌هاي صحيحي را آموزش ببينند. به رغم اين كه ديابت با توجه به علم امروز عارضه‌اي است كه كاملا رفع نمي‌شود و تا آخر عمر همراه ديابتي مي‌باشد، اما مي‌توان با همكاري پزشك و ديابتي آن را به گونه‌اي درمان نمود كه امري بسيار معمولي به نظر آيد و فرد ديابتي، تصويري از يك بيماري در ذهن خود ايجاد ننمايد
عوامل خطر اصلی دیابت نوع یک شامل موارد زیر است
سایر عوامل خطر دیابت نوع یک تحت بررسی هستند ، از جمله مطالعات 2012 که نشان می دهند فاصله جغرافیایی از خط استوا می تواند خطر دیابت نوع یک را افزایش دهد. با این وجود ، تحقیقات بیشتری برای تأیید سایر عوامل خطر دیابت نیاز است
دیابت نوع دو ، دو نوع عامل خطر دارد
عوامل خطر دیابت که قابل پیشگیری اند : برخی از عوامل خطر دیابت نوع دو ، عواملی اند که افراد می توانند برای جلوگیری از آنها قدم بردارند از جمله
افراد می توانند با تغییر در سبک زندگی ، خصوصا با بهبود رژیم غذایی و رژیم ورزش ، خطر ابتلابه دیابت نوع دو را کاهش دهند.
انستیتوی ملی دیابت و اختلالات گوارشی کلیه (NIDDK) ابزاری دارد که افراد می توانند از آنها برای محاسبه خطر ابتلا به دیابت نوع دو استفاده کنند. این آزمایش هفت عامل خطر از جمله وزن و قد را در نظر می گیرد تا بتواند شاخص توده بدنی (BMI) بدن را محاسبه کند. BMI یک جنبه مهم در خطر ابتلا به دیابت است. باید توجه داشت که BMI دقیق ترین مقیاس اندازه گیری سلامت نیست، BMI بالا می تواند شاخص خطر دیابت باشد
