دیابت یک بیماری مزمن است که با مشکلات انسولین و قند خون شناخته می شود، همچنین به عنوان گلوکز خون شناخته می شود. انسولین هورمونی است که گلوکز خون را به سلولهای بدن می رساند.اگر فردی بیش از حد معمول سطح گلوکز خون بالا داشته باشد و تحت درمان قرار نگیرد، می تواند منجر به طیف وسیعی از بیماری ها شود.
دیابت نوع یک بیماری خود ایمنی است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که لوزالمعده انسولین تولید نمی کند. دیابت نوع 2 یک بیماری اکتسابی است. این باعث می شود بدن انسولین کمتری تولید کند و هورمون عملکرد موثری ندارد.تحقیقات نشان می دهد، افراد دیابتی تقریباً دو برابر بیشتر در معرض آرتروز هستند.
دیابت به روش های مختلفی از جمله آسیب رساندن به مفاصل یا اعصاب می تواند باعث درد مفاصل شود. همچنین با دو نوع آرتروز ارتباط دارد. با گذشت زمان، دیابت کنترل نشده می تواند بر روی عضلات و اسکلت تأثیر بگذارد و منجر به درد مفاصل، آسیب عصبی و سایر علائم شود.
با گذشت زمان، اگر فردی درمان موثری دریافت نکند، دیابت می تواند منجر به خرابی سیستم اسکلتی عضلانی شود. این می تواند آسیب مفصلی و محدودیت حرکت مفصلی را در بر داشته باشد.دیابت همچنین می تواند باعث تغییر در اعصاب و رگ های خونی کوچک شود. در نتیجه، ناهنجاری های دست در بین افراد مبتلا بسیار شایع است.برخی شرایط مفصلی در افراد دیابتی نوع 1 یا 2 ایجاد می شود.
مشکلات مفصلی اغلب با طول مدت و کنترل دیابت ارتباط دارد. این شرایط عبارتند از:
وقتی مفاصل آسیب ببینند، بالشتک سازی دیگر به همان اندازه موثر عمل نمی کند. در نتیجه، استخوان ها می توانند به هم بخورند و باعث التهاب، سفتی و درد شوند. ممکن است فردی تحرک مفصلی محدودی را تجربه کند.
مفصل شارکو که به آن آرتروپاتی نوروپاتیک نیز گفته می شود، از آسیب عصبی ناشی از دیابت ناشی می شود.این عارضه در پاها و قوزک افراد دیابتی مشاهده می شود. آسیب عصبی در پا در میان دیابتی ها معمول است؛ آسیبی که ممکن است منجر به مفصل شارکو شود. اصطلاح پزشکی آسیب عصبی مربوط به دیابت، نوروپاتی دیابتی است. نوروپاتی دیابتی می تواند باعث بی حسی در اندام های انتهایی مانند پا و مچ پا شود. با گذشت زمان، ممکن است فرد در این مناطق احساس کمتری کند یا هیچ احساسی نداشته باشد. پیچ خوردن یا شکستن پا آسان تر است، به عنوان مثال، بدون درک میزان آسیب.شکستگی ها و پیچ خوردگی های کوچک می تواند به مفاصل پا فشار وارد کند. این جراحات بر مفاصل فشار وارد می کنند و در نهایت می‌توانند باعث فرسودگی آنها شوند.کاهش خون رسانی و عوامل مکانیکی، با گذشت زمان، به آسیب مفصل و تغییر شکل فیزیکی کمک می کند. در برخی موارد، ممکن است فردی بتواند به جلوگیری از این آسیب کمک کند.آسیب شدید منجر به دفورمیتی ها در پا و دیگر مفاصل آسیب دیده می شود. دفورمیتی های استخوانی در مفصل شارکو با مداخلات اولیه قابل پیشگیری هستند.
مفصل شارکو (Charcot) وقتی اتفاق می افتد که آسیب عصبی ناشی از دیابت موجب شود یک مفصل بشکند.
علائم این عارضه شامل موارد زیر است:
اگر مفصل Charcot ، یا آرتروپاتی نوروپاتیک ، درد ایجاد می کند ، از استفاده از پای آسیب دیده تا بهبود آن خودداری کنید. اگر پاها بی حس شده اند، از حمایت اضافی مانند ارتز (به وسیله‌ای گفته میشود که به عملکرد اندام یا عضو کمک می‌کند) استفاده کنید. پزشکان معمولاً مفصل شارکو را با گچ درمان می کنند.
