معمولا افراد مبتلا به دیابت در مورد مصرف میوه احتیاط می کنند. به نظر آنها، قند طبیعی موجود در میوه ها می تواند موجب افزایش سطح قندخون شان شود. اما باید این نکته را بدانند که مواد خوراکی و میوه هایی را مصرف کنند که دارای شاخص گلوکز پایینی (GI) هستند. یکی از این میوه ها انگور است که سرشار از پلی فنول ها است.
بیش از ۸۰۰۰ نوع انگور که از حدود ۶۰ گونه به وجود آمده اند وجود دارد که انواع اصلی آن آمریکایی و اروپایی است. یک فنجان انگور حدود 100 کالری انرژی دارد و دارای مقادیر فراوانی از ویتامین های K و C نیز هست. تخم انگور خوراکی است و منبعی پر از آنتی اکسیدان. انگور در رنگ های مختلفی از جمله سبز، قرمز، سیاه، زرد، صورتی و بنفش به چشم می خورد.حدود 80 درصد از انگور از آب تشکیل شده است که این انگور را به میوه ای کم کالری تبدیل می کند.از انگور برای کمک به درمان آسم، سوء هاضمه، میگرن و رفع خستگی استفاده می شود.خوردن انگور ممکن است به کاهش خطر ابتلا به تری گلیسیرید، دیابت، فشار خون بالا، بیماری قلبی و سندرم متابولیک کمک کند. که این امر باعث می شود انگور گزینه ای سالم به عنوان یکی از دو وعده میوه توصیه شده در روز باشد. مصرف یک لیوان انگور به احتمال زیاد باعث افزایش زیاد قند خون نمی شود، اما مانند خیلی از میوه های دیگر، انگور نیز میوه ای حاوی کربوهیدرات است و می تواند قند خون را بالا ببرد.
در حقیقت مطالعات نشان می دهند مصرف منظم انگور موجب کاهش سندروم متابولیک و پیشگیری از ابتلا به چاقی و دیابت نوع۲ و موجب بهبود سلامت روده ها می شود.انگور به دلیل داشتن خواص آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی همانند یک تنظیم کننده چندهدفی عمل می کند.انگور جزء مواد خوراکی با شاخص گلوکز پایین طبقه بندی می شود و شاخص گلوکز آن بین ۴۳ تا ۵۳ است. با این حال میزان پایین شاخص گلوکز الزاما به معنای داشتن فایده برای قندخون نیست.مطالعات اخیر نشان داده اند مصرف انگور به شکل میوه، آبمیوه و عصاره میوه به دلیل وجود مواد مغذی گیاهی آن، می تواند در حد مجاز و استفاده نرمال موجب تعادل قندخون، تنظیم بهتر انسولین و افزایش حساسیت انسولین شود.
در حقیقت تمام انواع انگورهای قرمز، سبز و آبی-بنفش برای دیابت خوب هستند. حتی مشخص شده است عصاره دانه انگور هم از ابتلا به سندروم متابولیک، دیابت نوع۲ و چاقی پیشگیری می کند و از آنجائیکه انگور سرشار از آنتی اکسیدان هاست بهترین گزینه برای کنترل فشار اکسایشی بوده و از بروز اسیب اکسایشی جلوگیری می کند و در نتیجه موجب کاهش ریسک مشکلات سلامت و بیماری های تهدیدکننده جان می شود.فلاوونوئیدهای موجود در انگور دارای خواص ضد اکسایشی بالا بوده که به کاهش فشار اکسایشی کمک می کنند.ویتامین C و منگنز، دو ماده مغذی مهم موجود در انگور هستند. اگرچه کل میوه انگور برای بدن مفید است اما دانه و پوست آن حاوی غنی ترین میزان آنتی اکسیدان ها هستند.محققان مصرف انگور را به میزان متعادل به افراد دیابتی توصیه می کنند.
خوردن انگور برای افراد دیابتی ممنوع نیست. به یاد داشته باشید که انگور از نظر فواید سلامتی چیزهای زیادی دارد. با این حال، مانند اکثر غذاها، اندازه ی مصرف آن مهم است. اگر برای کنترل قند خون خود از روش شمارش کربوهیدرات ها استفاده می کنید، توجه کنید که یک وعده ی مصرف انگور شامل 17 دانه انگور است. به این دلیل که این تعداد انگور، 15 گرم کربوهیدرات را به بدن شما تحویل می دهد.اگر به سختی می توانید خود را متقاعد کنید که با خوردن 17 عدد انگور از خوردن بقیه ی آن دست بردارید، بهتر است 17 عدد انگور را از خوشه ی آن جدا کرده و در یک ظرف کوچک یا یک کیسه ی کوچک میان وعده بریزید.
انگور به دلیل دارا بودن آنتی اکسیدان بالا از نظر تغذیه بسیار غنی است. سایر مواد مغذی موجود در انگور شامل ویتامینC ، ویتامینK ، پتاسیم و فیبر است. از نظر مزایای سلامتی، آنچه انگور ارائه می دهد، به شرح زیر است:
بسیاری از فواید انگور برای سلامتی به دلیل محتوای بالای آنتی اکسیدان آن است، به ویژه آنتی اکسیدان های رزوراترول، لوتئین و زیاکسانتین(نوعی کارتینوئید). این مواد طبیعی به انگور این توانایی را می دهد که از افراد در برابر بیماری ها، التهاب و حتی عوارض خاص دیابت مانند نوروپاتی و رتینوپاتی محافظت کند.دانه های انگور نیز سرشار از آنتی اکسیدان هستند. با فشردن دانه های انگور روغن آن را خارج و عصاره ی هسته ی انگور را تهیه می کنند. میزان آنتی اکسیدان موجود در عصاره ی هسته انگور می تواند 10 تا 20 برابر بیشتر از خود انگور و سایر میوه ها باشد. دانه های انگور نیز به روغن تبدیل می شوند که سرشار از آنتی اکسیدان ها و ویتامینE است. این روغن را می توان برای سرخ کردن مواد غذایی و تفت دادن سبزیجات و تهیه ی سس سالاد استفاده کرد.
مشخصات تغذیه ای 1 فنجان انگور قرمز یا سبز به این شرح است :
انگور به خودی خود خوشمزه است، اما روشهای دیگری نیز برای لذت بردن از آن وجود دارد:
شما می توانید با مصرف غذاهایی که دارای شاخص قند خون بالایی نیستند و غذا هایی که دارای مقدار قابل توجهی از کربوهیدرات ها نیستند، نوسانات و تغییرات در سطح قند خون خود را به حداقل برسانید. خوردن چندین وعده کربوهیدرات به طور همزمان، احتمال افزایش قند خون شما را افزایش می دهد. بیشتر افراد دیابتی نباید بیش از 45 تا 65 گرم کربوهیدرات در هر وعده غذایی مصرف کنند.
