در این مقاله در نظر داریم به این سوال پاسخ دهیم که به چه کسانی دیابتی میگویند؟
واحد اندازه گیری قندخون ، میلی گرم در دسی لیتر است و قند نرمال قندی است که پس از 8 ساعت از آخرین وعده غذایی، کمتر از 100 میلی گرم در دسی لیتر باشد، قند بالاتر از 126 را دیابت می گوییم، به شرط آن که پس از دو هفته، تکرار شده و نتیجه مشابه بدهد.
حالا سوال این است : تکلیف قند بین 100 و 126 چیست؟
چنین حالتی را اختلال در قند ناشتا می گویند یعنی اگر کسی قند خون 120 داشته باشد می گوییم قندخون ناشتایش مختل(پیش دیابت) است. چنین بیماری در خطر دیابت آشکار طی سال های آینده قرار دارد. علاوه برقند ناشتای بالاتر از 126 دو حالت دیگر هم وجود دارد که بر اساس آن ها می توان فرد را دیابتی نامید . حالت اول هنگامی است که فرد در یک نمونه تصادفی از خون ، قند بالای 200 داشته باشد و البته دارای علایم دیابت مانند پر نوشی و پرادراری و یا کاهش وزن باشد. منظور از نمونه تصادفی خون ، نمونه ای است که بدون در نظر گرفتن زمان آخرین وعده غذایی گرفته شده باشد.
حالت دومی که بر اساس آن برچسب دیابت به بیمار می زنیم حالتی است که قند بیمار 2 ساعت پس از خوردن 75 میلی گرم قند حل شده در آب بالاتر از 200 باشد.
اما در اینجا این سوال پیش می آید که مورد استفاده تست تحمل خوراکی قند چیست؟
از این تست به صورت معمول برای بیماریابی استفاده نمی شود اما گاهی اوقات بیمار دارای چند فاکتور خطرساز برای دیابت است ولی آزمایش، دیابت واضح را نشان نمیدهد در این حالت از تست تحمل خوراکی قند استفاده می شود. به زبانی ساده انجام و تفسیر آزمایش به این صورت است که پس از 8 ساعت ناشتا بودن 75 گرم قند را در آب حل کرده و به بیمار می نوشانیم پس از 2 ساعت قند خون را کنترل مینماییم، به طور طبیعی باید کمتر از 140 باشد، اگر بین 140 و 200 باشد میگوییم تست تحمل مختل است و اگر بالاتر از 200 باشد میگوییم فرد مبتلا به دیابت است. بار دیگر تاکید می نماییم که این آزمایش به صورت معمول برای بیماریابی نیست.
