از آنجایی که آلزایمر را به عنوان دیابت نوع 3 می توان شناخت می توان پی برد که ارتباطی بین این دو بیماری است . که هر کدام خطر و عوارض خود را برای بیمار دارند و به نحوی او را تهدید می کنند .بیماری آلزایمر یک بیماری زوال عصبی است که معمولا به کندی آغاز می شود و به تدریج رو به وخامت می رود. این بیماری علاج ناپذیر را اولین بار یک روانپزشک و پاتولوژیست آلمانی به نام آلویز آلزایمر در سال ۱۹۰۶ میلادی توصیف کرد. آلزایمر علت بروز ۶۰ تا ۷۰ درصد موارد دمانس است. رایج‌ترین علامت ابتدایی این بیماری، اختلال در حافظه کوتاه مدت و مشکل در به یاد آوردن اتفاقات اخیر است. با پیشرفت بیماری آلزایمر، علایم آن می‌تواند شامل مشکلات زبانی، مشکل در آگاهی از موقعیت (گم‌شدن)، نوسان خلقی، از دست دادن انگیزه، اهمال و بی‌توجهی نسبت به خود و مشکلات رفتاری باشد.می توان آلزایمر را به عنوان یک دیابت شناخت و آن را به نام دیابت نوع 3 خواند .
همانطور که گفتیم بیماری آلزایمر در نهایت به از بین رفتن حافظه و بخش های دیگر مغز منجر می شود . این بیماری به علت مقاومتی که به انسولین دارد و همچنین مشکلاتی که برای فاکتور رشد ایجاد می کند در مغز به وجود می آید و همچنین باعث به وجود آمدن اختلال های دیگر در قسمت های مختلف بدن نیز می شود .این شرایط برای افرادی که مبتلا به دیابت های نوع 1 ویا نوع 2هستند نیز تعریف شده است و آنها را نیز مورد تهدید قرار داده است .
برای درمان افرادی که مبتلا به دیابت نوع 3 هستند درمان هایی وجود دارند . از این درمان ها می توان به موارد زیر اشاره کرد :
این 3 مورد از مهم ترین عوامل است که در درمان بیمار تاثیر به سزایی دارد .
در اثر ورزش کردن و تغییر در رژیم غذایی فرد عرق کرده و حدود 5 تا 7 درصد وزن می تواند کم شود . این وزن کم شده از آسیب اندام ها به وسیله ی قند خون جلوگیری می کند .
به دلیل افزایش میزان چاقی، کم‌تحرکی و افزایش جمعیت، دیابت نوع دو بیش از هر زمان دیگری در جامعه شیوع دارد. در کشور‌هایی با درآمد بالا، مرگ ناشی از دیابت از سال ۲۰۰۰ تا سال ۲۰۱۰ کاهش داشته است، اما پس از آن تا سال ۲۰۱۶ دوباره افزایش یافته است، که منجر به افزایش ۵ درصدی مرگ‌های زودرس از سال ۲۰۰۰ شده است. مورد نگران‌کننده این است که دیابت نوع دو به دلیل چاقی و کم‌تحرکی کودکان اکنون به‌طور مکرر در آنها دیده می‌شود.
سال‌هاست که محققان به این مورد دست یافته‌اند که دیابت نوع دو خطر ابتلا به سکته‌های مغزی و بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد. مطالعات اخیر نشان داده است دیابت خطر ابتلا به زوال عقل را نیز افزایش می‌دهد. بااینحال، آنچه پیش‌تر مورد بررسی قرار نگرفته است این است که آیا سن شروع دیابت تفاوتی در خطر ابتلا به زوال عقل دارد یا خیر.
در مطالعه‌ای تازه منتشرشده ارتباط میان سن شروع دیابت و توسعهٔ زوال عقل بررسی شده است. این مطالعه بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ در گروه مطالعه‌ای به تعداد ۱۰۳۰۸ کارمند بین سنین ۳۵ تا ۵۵ سال (۳۳% زن و ۸۸% سفیدپوست) در ادارات دولتی مستقر در لندن انجام شد. اطلاعات مربوط به قرار گرفتن در معرض ابتلا به دیابت، از جمله گلوکز ناشتا و نمرهٔ ریسک دیابت فنلاندی در سنین ۵۵، ۶۰، ۶۵ و ۷۰ سالگی به دست آمد (نمرهٔ ریسک دیابت فنلاندی شامل سن، سابقهٔ خانوادگی ابتلا به دیابت، سابقهٔ شخصی افزایش قند خون، مصرف میوه و سبزیجات، دارو‌های فشارخون، فعالیت بدنی، شاخص تودهٔ بدنی و اندازهٔ دور کمر است).زوال عقل به هر دلیل اولین نتیجهٔ این تست بود. افزون بر دیابت، اثرات سن، جنس، نژاد، استعمال دخانیات، مصرف الکل، فعالیت بدنی، مصرف میوه و سبزیجات، فشارخون بالا، شاخص تودهٔ بدنی، بیماری عروق کرونر قلب، نارسایی قلبی، سکتهٔ مغزی، دارو‌ها، ژن ریسک فاکتور آلزایمر و آپولیپوپروتئین E نیز بررسی شد.
از سال ۱۹۸۵ تا سال ۲۰۱۹، ۱۷۱۰ مورد دیابت و ۶۳۹ مورد زوال عقل ثبت شده است. به ازای هر ۱۰۰۰ نفر که سالانه مورد بررسی قرار می‌گرفتند، میزان زوال عقل بین افراد بدون دیابت در ۷۰ سالگی حدود ۸.۹ بود. نرخ مقایسهٔ زوال عقل برای افرادی که کمتر از ۵ سال بود که به دیابت مبتلا بودند، حدود ۱۰، برای افرادی که بین ۶ تا ۱۰ سال از ابتلای آنها به دیابت گذشته است، حدود ۱۳ و برای افرادی که بیش از ۱۰ سال از ابتلای آنها به دیابت گذشته است، حدود ۱۸.۳ بوده است. این نتایج چشمگیر به وضوح نشان می‌دهد که هرچه مدت زمان ابتلا به دیابت بیشتر باشد، و یا به عبارت دیگر هرچه زودتر به دیابت مبتلا شوید، خطر ابتلا به زوال عقل بیشتر است.
دلایل متعددی وجود دارد که چرا دیابت نوع ۲ ممکن است منجر به زوال عقل شود. یک دلیل مربوط به تأثیراتی است که دیابت بر قلب دارد، چرا که سلامت قلب با سلامت مغز ارتباط دارد. بیماری قلبی و افزایش فشارخون هر دو با سکتهٔ مغزی همراه‌اند که به نوبهٔ خود ممکن است منجر به زوال عقل شوند. بااینحال، به نظر نمی‌رسد که سکتهٔ مغزی پاسخی کامل باشد، چرا که برخی از مطالعات نشان داده است که دیابت حتی در صورت کنترل سکتهٔ مغزی، منجر به افزایش خطر ابتلا به زوال عقل می‌شود.
عامل دیگر مربوط به دوره‌های هیپوگلیسمی است که معمولاً در دیابت رخ می‌دهد. اگرچه این مورد به اثبات رسیده است که کنترل دقیق قند خون، خطرات طولانی‌مدت بیماری‌های قلبی و سکته را کاهش می‌دهد، اما کنترل دقیق منجر به افت قند خون، از دست دادن حافظه و زوال عقل نیز می‌شود. این دلیل محتمل است چرا که قند خون پایین باعث آسیب به هیپوکامپ، مرکز حافظهٔ مغز، می‌شود.
یکی از فرضیه‌های جالب این است که دیابت به‌طور مستقیم باعث بیماری آلزایمر می‌شود. در واقع، بیماری آلزایمر حتی به دلیل ویژگی‌های مولکولی و سلولی مشترک در دیابت و آلزایمر، دیابت نوع ۳ نامیده می‌شود. برای نمونه، انسولین نقش مهمی در تشکیل پلاک‌های آمیلوئید دارد و در فسفوریلاسیون تاو نیز نقش دارد، که منجر به گره‌های عصبی الیافی می‌شود. به عبارت دیگر، در حالی‌که مقاومت به انسولین در بدن منجر به دیابت نوع ۲ می‌شود، مقاومت به انسولین در مغز منجر به ایجاد پلاک و گرفتگی‌های بیماری آلزایمر می‌شود.
همه ی افراد ممکن است که به فراموش کاری دچار شوند مثلا یادشان برود که کلید خود را در کجا گذاشته اند و یا نام یکی از دوست هایش را به یاد نیاورد . این فراموشی ها طبیعی است .اما در آلزایمر این فراموشکاری وخیم تر است و به صورت دائمی فرد نمی تواند موضوعی را به یاد بیاورد .
افرادی که آلزایمر دارند این ویژگی ها را دارند :
این گونه افراد که بیماری آلزایمر دارند می توانند آگاهی خود را راجب زمان و مکان و تاریخ و حتی روزها یی که در آن موقعیت هستند را فراموش می کنند . از دیگر مشکلاتی که آلزایمر برای افراد ایجاد می کند این است که مغز توانایی تفسیر اتفاقات را نسبت به اتفاقاتی که می افتد از دست می دهد.
همانطور که گفتیم آلزایمر توانایی فرد را درباره ی حرف زدن و نوشتن را آنها می گیرد . و در تحلیل و تفسیر به مشکل بر می خورند .
خبر خوب این است که شما می‌توانید خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و زوال عقل را کاهش دهید. در مورد اینکه آیا انجام اصلاحات زیر برای شما مناسب است، باید با پزشک خود مشورت کنید. توجه داشته باشید که این تغییرات در سبک زندگی حتی در صورت تشخیص دیابت یا پیش‌دیابت نیز مفید است.
در نهایت، فعالیت‌های اجتماعی، نگرش مثبت، یادگیری چیز‌های جدید و موسیقی به مغز شما در حفظ بهترین حالت کارکرد کمک می‌کند و خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش می‌دهد.
