خیلی از افراد در کنار مشکل دیابت خود، با درد ناشی از آرتروز هم دست و پنجه نرم می‌کنند، دردی که گاهی انجام کوچکترین حرکات را برای آن‌‌ها غیر ممکن می‌سازد و سبب میشود ساعت‌های طولانی در رختخواب بخوابند یا از رفتن به سفر، منزل دوستان، قدم زدن یا انجام هرگونه حرکات ورزشی و...منصرف شوند.
بی‌تحرکی با ایجاد اضافه وزن و چاقی سبب تحمیل بار اضافی به مفاصل و تشدید دردهای ناشی از آرتروز میشود، از سوی دیگر کنترل بیماری دیابت را دشوار می‌سازد. خیلی از بیماران دیابتی از ترس اینکه مبادا دارویی که برای کاهش درد مفاصل خود می‌‌خورند، قند خون‌شان را افزایش دهد یا با دارو‌های‌شان تداخل داشته باشد، ترجیح می‌دهند درد را به جان بخرند و از خوردن دارو صرف‌نظر کنند.حال آنکه ، ترکیبات وداروهايي وجود دارندكه علاوه بر اینکه سبب کاهش التهاب مفاصل و تسریع در روند غضروف‌سازی میشود، تاثیری در افزایش قندخون نیز ندارد.
آرتریت نوع بیماری التهابی مفصلی است که باعث ایجاد درد و کاهش دامنه حرکتی در مفاصل مختلف بدن می شود. واضح است که فرد برای رفع التهاب بر اساس نظر پزشک نیاز به مصرف دارو دارد، اما فاز دوم درمان شامل کاهش فشار از روی مفاصل و بازگرداندن دامنه حرکتی مفاصل است. جدا از بازتوانی مفاصل، بیماران مبتلا به دیابت باید برای بهبود و کنترل سطح قند خون ورزش را در برنامه روزانه خود بگنجانند که متاسفانه آن دسته از بیماران مبتلا به دیابت که دچار آرتروز نیز هستند، خیلی وقت ها به به علت درد و فشار مفاصل از فعالیت ورزشی باز می مانند.
دیابت و آرتروز در اکثر موارد به صورت همزمان در یک فرد بروز می‌کنند زیرا ابتلا به یکی از دو بیماری، زمینه بروز دیگری را فراهم می‌کند. برای مثال در فرد مبتلا به آرتروز، درد ناشی از حرکت دادن مفاصل، فرد را به تحرک کمتر مجبور می‌سازد. تحرک کم، زمینه را برای افزایش وزن و به‌دنبال آن افزایش قند خون مساعد می‌سازد.
به‌دنبال این آسیب دیدگی، جریان خون به خوبی صورت نمی‌گیرد، در نتیجه ترکیبات مورد نیاز جهت ساخت غضروف در اختیار سلول‌های غضروف‌ساز قرار نمی‌گیرد. از طرفی آسیب دیدگی اعصاب سبب میشود فرد دردی که به‌دنبال آسیب دیدگی مفاصل ایجاد میشود دیرتر احساس کند و این موضوع تشخیص بیماری را به تاخیر می‌اندازد. تاخیر در تشخیص بیماری سبب تخریب بیشتر مفاصل و تشدید آسیب‌ها میشود. حال اگر فرد مبتلا به دیابت، چاق نیز باشد بار بیشتری به مفاصل تحمیل میشود و مجموع عوامل فوق سبب میشود یک فرد دیابتی بیشتر مستعد ابتلا به آرتروز باشد
در کنار کنترل وزن و میزان قندخون، تمرین ورزشی به صورت پیوسته یکی از بهترین و مفیدترین عواملی است که از دو طریق می‌تواند در کاهش درد مفاصل افراد دیابتی موثر باشد. تحرک سبب میشود بدن با مصرف کربوهیدرات به عنوان سوخت، قند خون را کنترل کند، از طرفی سبب تقویت عضلات میشود و مفاصل را انعطاف‌پذیرتر می‌سازد. در شرایطی که به دلیل درد، فرد قادر به فعالیت نباشد، راه رفتن در آب بهترین گزینه است زیرا در این شرایط فشار کمتری به مفاصل وارد میشود.
در کل پیشنهادی که به این دسته از افراد می شود انجام فعالیت هایی مانند شنا، آب درمانی و ورزش در آب یا حتی قدم زدن و حرکت در آب است. علت این توصیه درواقع شرایط بی وزنی در آب و کاهش فشار بر مفاصل است. فعالیت در آب، علاوه بر کاهش درد، سبب افزایش دامنه حرکتی در بلندمدت نیز می شود.
از سوی دیگر، ورزش های آبی جز فعالیت های هوازی محسوب می شوند که در کنار افزایش قدرت و انعطاف پذیری عضلات، بر سیستم قلبی عروقی تاثیر می گذارند و به حفظ تناسب اندام و کاهش وزن نیز کمک یم کنند. کارشناسان معتقدند که برای درمان آرتریت و دیابت، ورزش نقشی کلیدی دارد زیرا منجر به کاهش درد و بهبود سطح قند خون می شود، به ویژه ورزش در آب که به واسطه شناور ماندن جریان خون به مویرگ های خونی کاهش یافته و در نتیجه احساس فشار روی پاها کمتر می شود.
